14 مهر 1394, 11:47
شاگرد دیگرش شیخ محمّد حرزالدین هم درباره ی استادش مى گوید:
او اخلاق اولیاى خدا و صفات آنان را داشت. یکى از آن صفات حمیده، عفو بدخواهان و دشمنان و بدرفتاران با او بود که بارها در حق او انجام داده بودند. او نسبت به فقرا و مساکین بسیار مهربان و دل سوز بود، بویژه به سادات و علویات نجف و کربلا.
عطایاى او نسبت به اعاظم و بزرگان با شیوه ی خاصّى انجام مى گرفت. تقسیم او نسبت به طلاّب در سال چهار مرتبه انجام مى پذیرفت و هر بار 1000 لیره ی عثمانى می داد. او با این همه بخشش و امکانات بیت المال که در اختیارش بود، بدون خانه و منزل بود و با قرض فراوان از دنیا رفت. در جزء متروکات او جز کتاب هاى وقفى و وسایلى که امانت فقرا بود، چیز دیگرى در خانه نبود. [69]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان