ساده زیستى

پرهیز از جلوه هاى دنیوى یکى از شاخص ترین ویژگى هاى رهبران الهى است. بدون تردید، پیامبران، اولیا و عالمان دینى با ساده زیستى و بى پیرایگى توانسته اند در قلوب مردم نفوذ کنند و به این طریق توجه مخاطبان خود را جلب نمایند. نگاهى کوتاه به سیره زندگى پیامبر، حضرت فاطمه و على و سایر امامان معصوم(علیهم السلام)این مطلب را واضح تر مى نماید. و همچنین مطالعه تاریخ علماى راستین و مشاهده زندگى ساده و بى آلایش آنان این حقیقت را به اثبات مى رساند. آیت الله شهیدى در ردیف چنین عالمانى قرار داشت.

علامه جعفرى در مورد ساده زیستى استاد خویش مى گوید:

«مرد والامقامى بود و از وى جز دو فرش کهنه و مقدارى اثاثیه معمولى چیزى باقى نماند. وصیت کرده بود من کتابهایش را به مدرسه مرحوم سید کاظم تحویل دهم. با آنکه ایشان مرجع تقلید بود و مردم به او علاقه بسیارى داشتند. اما فقیرانه زندگى مى کرد»

و در جاى دیگرى ساده زیستى آیت الله شهیدى را چنین ترسیم مى کند:

«ایشان واقعاً مردى بود المعرض عن الدنیا و طیباتها، شهیدى واقعاً این گونه بود وقتى از دنیا رفت ما ترک ایشان مقدارى کتاب و وسائل معمولى زندگى بود و خانه هم ملک ایشان نبود.»^([22])

آقاى علیزاده مؤلف «شرح حالى از نامداران تاریخ» در مورد ساده زیستى این عالم ربانى مى نویسد:

«روزى آقاى شهیدى در ماه رمضان من و رفقیم را به افطار دعوت کرد، با خوشحالى و شوق فراوان به منزلش رفتیم، موقع افطارى مقدارى آبگوشت و آبدوغ آوردند، آبگوشت را براى من و حاج میرزا على (دامادش) گذاشت و آبدوغ را خود استاد تناول کرده و جهت نماز به مسجد رفت.»^([23])

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه