چرا محرم؟!
پيش از اسلام
عرب، جنگ در اين ماه را حرام مي‌دانست و ترك مخاصمه مي‌كرد؛ لذا از آن زمان اين
ماه بدين اسم نامگذاري شد.(1) و روز اول محرم را اول سال قمري قرار دادند.(2) در
توضيح اين كه چرا ماه‌هاي ديگر كه جنگ در آنها حرام است، محرم ناميده نمي‌شود مي‌توان
گفت: چون ترك جنگ از اين ماه شروع مي‌شد به آن محرم گفتند.
اين
ماه در مكتب تشيع يادآور نهضت حضرت سيدالشهدا و حماسه جاودان كربلاست.
اين
ماه، يادآور دلاورمردي‌هاي ياران با وفاي اباعبدالله الحسين(عليه السلام)، فداكاري‌هاي
زينب كبري(سلام الله عليها)، حضرت سجاد(عليه السلام)، و همه اسراي كاروان امام
حسين(عليه السلام)، است. اين ماه، يادآور خطبه‌ها و شعارهاي آگاهي‌بخش سالار
شهيدان، نطق آتشين حضرت زينب(سلام الله عليها) و خطابه غرّاي زين العابدين(عليه السلام)،
است.
اين
ماه، يادآور استقامت حبيب بن مظاهر و شهادت عون و جعفر است.
آري
اين ماه، ماه پيروزي حق بر باطل است.
محرم از منظر ائمه(عليهم السلام)
شيعيان
از امام رضا(عليه السلام)، چنين نقل شده است:
«وقتي محرم فرا مي‌رسيد، پدرم خندان ديده نمي‌شد، حزن و اندوه
تا پايان دهه اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصيبت و گريه ايشان بود.»(3)
همچنين
حضرت امام رضا(عليه السلام) درباره عاشورا مي‌فرمايد:
«كسي كه عاشورا روز مصيبت و اندوه و گريه‌اش باشد، خداوند قيامت
را روز شادماني و سرور او قرار خواهد داد.»(4)
اعمال شب اول ماه محرم
1.
نماز: اين شب چند نماز دارد كه يكي از آنها به شرح ذيل است:
دو
ركعت، كه در هر ركعت بعد از حمد يازده مرتبه سوره توحيد خوانده شود.
در
فضيلت اين نماز چنين آمده است:
«خواندن اين نماز و روزه داشتن روزش موجب امنيّت است و كسي كه
اين عمل را انجام دهد، گويا تمام سال بر كار نيك مداومت داشته است.»(5)
2.
احياي اين شب.(6)
3.
نيايش و دعا.(7)
روز اول محرم
اول
محرم هر سال اولين روز سال قمري است. از امام محمدباقر(عليه السلام) روايت شده است: «آن كس كه اين
روز را روزه بدارد، خداوند دعايش را اجابت مي‌كند، همانگونه كه دعاي زكريا(عليه
السلام) را اجابت كرد.»(8)
دو
ركعت نماز خوانده شود و پس از آن سه بار دعاي زير قرائت گردد:
«اللّهم انت الاله القديم و هذه سنةٌ جديدةٌ فاسئلك فيها العصمة
من الشيطان و القوَّة علي هذه النّفس الامّارة بالسُّوء»(9)؛ بارالها! تو خداي
قديم و جاوداني و اين سال، سال نو است، از تو مي‌خواهم كه مرا در اين سال از شيطان
حفظ كني و بر نفس اماره (راهنمايي كننده) به بدي پيروز سازي.
روز دوم محرم
در
چنين روزي كاروان امام حسين(عليه السلام) در سال 61 ه .ق وارد سرزمين كربلا شد و
با ممانعت لشكر حرّ مجبور به توقّف در آنجا گرديد.(10)
روز سوم محرم
از
پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) نقل شده است:
«هر كس در اين روز روزه بگيرد، خداوند دعايش را اجابت كند.»(11)
در
آن روز سپاه عمر بن سعد وارد كربلا شد.
روز چهارم محرم
بي‌نتيجه
بودن مذاكره حضرت سيدالشهداء(عليه السلام)، با عمر بن سعد براي وادار كردن لشكر وي
به ترك جنگ و دعوت او و لشكرش جهت ملحق شدن به سپاه اسلام.
روز هفتم محرم
روزه
گرفتن مستحب است.
روز نهم محرم
تاسوعاي
حسيني، روز محاصره امام حسين(عليه السلام) و اصحابش در سرزمين كربلا توسط سپاه
شمر.(12)
اعمال شب عاشورا
1.
چند نماز براي اين شب در روايات آمده است كه يكي از آنها چنين
است:
چهار
ركعت نماز كه در هر ركعت بعد از سوره حمد، 50 بار سوره توحيد خوانده مي‌شود. پس
از پايان نماز، 70 بار «سبحان الله والحمدالله و لا اله الاّ الله و الله اكبر ولا حول
ولا قوة الاّ بالله العليّ العظيم» خوانده شود.(13)
2.
احياي اين شب كنار قبر امام حسين(عليه السلام).(14)
3.
دعا و نيايش. (15)
روز عاشورا
1.
عزاداري بر امام حسين(عليه السلام) و شهداي كربلا، در اين مورد
از امام رضا(عليه السلام) نقل شده است:
هر
كس كار و كوشش را در اين روز، رها كند، خداوند خواسته‌هايش را برآورد و هر كس اين
روز را با حزن و اندوه سپري كند، خداوند قيامت را روز خوشحالي او قرار دهد. (16)
2.
زيارت امام حسين(عليه السلام).(17)
3.
روزه گرفتن در اين روز كراهت دارد؛ ولي بهتر است بدون قصد
روزه، تا بعد از نماز عصر از خوردن و آشاميدن خودداري شود.
(18)
4.
آب دادن به زائران امام حسين(عليه السلام).(19)
5.
خواندن سوره توحيد هزار مرتبه.(20)
6.
خواندن زيارت عاشورا.
(21)
7.
گفتن هزار بار ذكر «اللّهم العن قتلة الحسين(عليه السلام).»(22)
روز دوازدهم محرم
ورود
كاروان اسيران كربلا به كوفه و شهادت حضرت سجاد(عليه السلام) در سال 94 ه .ق.
روز بيست و يكم محرم
1ـ روزه اين روز مطلوب است.
(23)
پي‌نوشت‌ها:
1.
مصباح كفعمي، ص 509.
2.
فرهنگ عاشورا، ص 405، جواد محدثي.
3.
وسائل الشيعه، ج 5، ص 394، حديث 8.
4.
همان، حديث 7.
5.
بحارالانوار، ج 98، ص 333؛ وسائل الشيعه، ج 5، ص
294، حديث 1؛ مفاتيح الجنان، ص 286.
6.
مصباح المتهجد، ص 783.
7.
بحارالانوار، ج 98، ص 324.
8.
عروة الوثقي، ج 2، ص 243؛ وسائل الشيعه، ج 7، ص
347، حديث 3.
9.
بحارالانوار، ج 98، ص 334.
10.
فرهنگ عاشورا، ص 406.
11.
عروة الوثقي، ج 2، ص 242؛ وسائل الشيعه، ج 7، ص 348.
12.
وسائل الشيعه، ج 7، ص 339، حديث 1.
13.
همان، ص 295، حديث 4 و 5.
14.
بحارالانوار، ج 98، ص 340.
15.
همان، ص 338.
16.
بحارالانوار، ج 98، ص 43، حديث 5.
17.
كامل الزيارات، ص 174، حديث 5 و 6.
18.
وسائل الشيعه، ج 7، ص 338، حديث 7.
19.
كامل الزيارات، ص 174، حديث 5.
20.
وسائل الشيعه، ج 7، ص 339، حديث 8.
21.
كامل الزيارات، ص 174.
22.
مفاتيح الجنان، ص 298.
23.
بحارالانوار، ج 98، ص 345، حديث 1.