14 مهر 1394, 11:47
جمال الدین حسینى هروى که از دانشمندان عصر تیمورى و استاد «حسین الهى اردبیلى» است، وى را این گونه معرفى مى نماید:
«چندى از روزان و شبان و مدتى از ماهها و دوران به مصاحبت با من اقدام نموده، مولاى بزرگ و صاحب فضیلت مکرّم، پیشواى هوشمندان و رهبر فاضلان اندیشمند نکته شناس که از شدت دانایى شعلهور است و فضیلتى به کمال دارد و از ذهن صاف و پاک برخوردار گردیده و از دانشى استوار و از بردبارى مستحکم و از اندیشه هاى محکم و از خصالى پسندیده به کمال بهرهور است. دانشمندى است کامل و متبحّرى کاشف است که شبهات را با تیغ بیانش از پاى درآورده و در معقول و منقول بر دیگران از اقرانش، برترى یافته و در میدان تحقیق گوى فراست از همگنان ربوده است و فروغ و اصول را در یکدیگر درآمیخته است. مولانا کمال الدین حسین فرزند صاحب معظم و صدر مکرّم خواجه شرف الدین عبدالحق اردبیلى که خداى بر درجاتش بیفزاید.»[30]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان