در معراج روح و جان

در معراج روح و جان

محقق تهرانى با وجود آن همه کار طاقت فرسا، هیچ وقت از محراب مسجد و سنگر سجاده غافل نبود. تا زمانى که پا به آستانه هشتاد سالگى نگذاشته بود و خارهاى پیرى هنوز در کویر کهنسالى پاهاى خسته اش را به سختى نمى آزرد سیر و سلوک هفتگى خود را که سالها بود در چهارشنبه شبها ادامه داشت ترک نگفت. او هر شب چهارشنبه از نجف تا «مسجد سهله» را پیاده مى پیمود تا در آن مسجد مقدس (واقع در 10 کیلومترى نجف) آینه جان را با گلاب دیدگان صیقل دهد. گذشته از اینکه او با نماز و دعا در مسجد سهله اُنس و اُلفتى دیرینه و دل انگیز داشت، روزى سه بار جماعتى از خداخواهان و دلدادگان را در معراج نماز رهبرى مى کرد و در آن پروازهاى عاشقانه، پیشنماز پرستوهاى عشق و عرفان بود. تا سال 1376 ق، در مسجد طوسى نجف، نماز جماعت را بپا مى داشت تا آنکه در آن سال در راه زیارت کربلا دچار تصادف شد و آسیب دید. از آن پس به علت دورى مسجد طوسى دیگر نتوانست امامت آن مسجد را ادامه دهد و بناچار «مسجد آل طریحى» را که به خانه اش نزدیک بود، برگزید و تا نزدیکى هاى وفاتش امامت آن مسجد را به عهده داشت.^([29])

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه