انسان شناسی از منظر اکیست ها

چکیده

انسان­شناسی اکنکار مانند بسیاری از آموزه­هایش دارای تناقضات فراوانی است. انسان اکنکار، گاه دارای جایگاه شیطانی است و گاه نیز در جایگاه الهی می­نشیند. اکیست­ها نیز مانند بسیاری از فرق دیگر به پذیرش بعد روحی برای انسان در داده­اند. بررسی روح انسانی به عنوان مهم­ترین مشخصه بسیاری از جنبش­های معنوی نوین، انسان­ باوری آنها را به بوته نقد می­کشاند. روح و روح­باوری را می­توان تنها به عنوان گریزگاهی برای دوری از خداباوری توحیدی و معاد باوری دینی بر شمرد. نگرش این شبه آیین به ذهن انسان به عنوان یکی از مهم­ترین عطیه­های الهی که قوه تعقل را بر می­انگیزاند بسیار مهم و ضروری است. از آنجا که تناقض­ گویی و سخنان بی ­بدیل بی­دلیل در این گونه از شبه آیین­ها به فراوانی یافت می­شود ذهن و تحلیل­ های ذهنی و عقلانی به عنوان شاهراه­های گمراهی معرفی می­شوند. همچنین در این گونه از شبه آیین­ها ادواری به انسان، از آموزه تناسخ سر برآورده و یک اصل مسلم شمرده شمرده می­شود.

واژگان کلیدی: انسان­شناسی، روح­باوری، اکنکار، پال توئیچل، اختیار انسان، ذهن انسان، عقل انسانی.