نامه دوم به تسالونیکیان Thessalonians 2

كلمات كليدي : دوم تسالونيكيان، پولس، عهد جديد، كتاب مقدس، رساله¬هاي پولوس

نویسنده : هادی جهانگشای

رساله دوم پولس به تسالونیکیان چهاردهمین کتاب از سری کتب عهد جدید می‌باشد.

نویسنده و تارخ نگارش

این نامه از جمله رساله‌هایی به شمار می‌رود که در کتاب مقدس به پولس منسوب است، همانطوریکه در اول تسالونیکیان هم آمده این دو نامه (نامه اول و دوم پولوس به تسالونیکیان) از اولین نامه‌های پولس می‌باشند که در بین سال‌های 52- 53 میلادی در شهر قرنتیس نوشته شده است.[1] و کلیسا نیز عموماً این انتساب را تأیید کرده است،اما دانشمندان کتاب مقدس آن را تأییدنمی‌کند[2] اعتراضات بیشتر به خاطر دلایل و شواهد داخلی است(البته برخی هم درستی بیانات پدران کلیسا را زیر سؤال برده‌اند.) تصور می‌گردد که تفاوت‌هایی در گنجینه لغات و اصطلاحات(10کلمه در این نامه استفاده شده که در جای دیگری استفاده نشده است.) در سبک نگارش (که به طور غیر منتظره‌ای محاوره‌ای است) و وقایع آخرالزمان(تعلیم در مورد «آن مرد شریر و بی دین» که در جای دیگری بیان نشده است) وجود دارند...

به دلیل تشابهی که بین رساله دوم و اول تسالونیکیان وجود دارد. می‌توان نتیجه گرفت که رساله دوم نباید با فاصله زمانی طولانی نسبت به رساله اول نوشته شده باشد شاید در حدود 6 ماه.[3]

تسالونیکی

تسالونیکی یک شهر بندری پرجمعیت در ابتدای خلیج ترمیاک(Thermaic) و مرکز تجاری و ارتباطی مهمی بود. این شهر بزرگ‌ترین شهر مقدونیه و مرکز استان بود تسالونیکی در عصر حاضر به نام سالونیک یکی از شهرهای یونان می‌باشد که الان دارای ستون‌‌های شکسته و قطعات حجاری شده می‌باشد این شهر دارای هفتاد هزار نفر جمعیت است که یک سوم آنها یهودی می‌باشند و بسیاری از مساجدی که در آنجا یافت می‌شود قبلاً از کلیساهای مسیحیان بوده است.[4]

محتوا

این رساله نیز با بیان اینکه متکلم این نامه پولس، سلوانس (سیلاس) و تیموتائوس و مخاطبش هم جامعه مسیحی تسالونیکی می‌باشد آغاز می‌گردد. پولس بعد از بیان مطلب فوق سلام‌های معمول خود را در ابتدا می‌آورد و با شکرگزاری به سبب ایمان تسالونیکیان و محبت و استقامت آنان در برابر مشکلات و عذاب‌هایی که می‌بینند و دعا برای آنها ادامه می‌یابد در اواخر این باب از شفاعت خودش برای رشد روحانی آنها مطالبی را اینگونه می آورد: و برای این هم پیوسته به جهت شما دعا می‌کنیم که خدای ما شما را مستحق این دعوت شمارد و تمام مسرت نیکویی و عمل ایمان را با قوت کامل گرداند.[5]

در باب دوم از آمدن مجدد مسیح (ع) که در رساله اولش به تسالونیکیان نیز مطالبی گفته بود، بدین نحو سخن به میان می آورد: زنهار کسی به هیچ وجه شما را نفریباند زیرا که تا آن ارتداد اول واقع نشود و آن مرد شریر یعنی فرزند هلاکت ظاهر نگردد... که او مخالفت می‌کند و خود را بلند تر می‌سازد.[6] وی در ادامه جنگ میان مسیح (ع) و آن مرد شریر را اینگونه بیان می کند: آنگاه آن بی دین ظاهر خواهد شد که عیسی خداوند او را به نفس دهان خود هلاک خواهد کرد و به تجلی ظهور خویش او را نابود خواهد ساخت.[7] در آیات بعدی پولس شکرگذاری‌های خود را به جهت ایمان آوردن آنها بیان می‌کند. در باب سوم پولس به جهت خدمات آنها دعا می کند و از آنها هم می‌خواهد که برای همه دعا کنند. وی به تسالونیکیان می‌نویسد که افراد بی نظم و تنبل را که کار و تلاش نمی‌کنند تنبیه نمایند پولس این عده را که کار نمی‌کنند فضول خطاب می‌کند. در آخر نامه تحیات و سلام‌های خود را به تسالونیکیان بیان می‌کند و علامتی را جهت اینکه نامه را خودش نوشته اینگونه می‌آورد. تحیت به دست من پولس که علامت در هر رساله است بدینطور می‌نویسم: فیض خداوند ما عیسی مسیح به جمیع شما باد. آمین[8] این نامه در 3 باب به پایان می‌رسد.