24 آبان 1393, 13:55
حقوق كار، جامعه ملل، سازمان ملل متحد، معاهده ورسای و قانون كار
عواملی که به ایجاد حقوق کار و تصویب قوانین کار در داخل کشورها منجر شد، انگیزه‌ای برای پدید آمدن ملاک‌های جهانی درباره مسائل کار شد تا آن که «سازمان بین‌المللی کار (I.L.O) » به دنبال کوشش‌های فردی و جمعی گوناگون، در پایان جنگ جهانی اول و ضمن عهدنامه صلح ورسای (معروف به معاهده ورسای) در سال 1919 میلادی تأسیس گردید و به عنوان مؤسسه‌ای وابسته به جامعه ملل قلمداد شد. سازمان بین‌المللی کار به همراه جامعه ملل به‌وجود آمد، امّا پس از انحلال جامعه ملل در سال 1946 میلادی به سازمان ملل متحد ملحق گردید. مقر این سازمان در ژنو در کشور سوئیس قرار دارد.
1) کنفرانس بین‌المللی کار
2) هیأت مدیره
3) دفتر بین‌المللی کار
البته علاوه بر این سه رکن چندین کمیسیون سازمان مذکور را در انجام وظایفش کمک می‌کنند.
این کنفرانس، مهم‌ترین ارگان سازمان بین‌المللی کار است که وظایف مهم ذیل را برعهده دارد: خطوط اساسی سیاست اجتماعی و سیاست‌های شغلی و کارگری را در سطح جهانی مورد بررسی قرار می‌دهد و تصمیماتی به اشکال مختلف مقاوله‌نامه، عهدنامه و توصیه‌نامه تصویب و منتشر نموده و بر اجرای آنها نظارت می‌نماید. از دیگر وظایف کنفرانس پذیرش اعضای جدید و تصویب بودجه سازمان بین‌المللی کار است.
در حقیقت این رکن سازمان بین‌المللی کار در حکم قوه مقننه است که مقرراتی را برای همانند کردن شرایط کارکارگران در سطح جهانی به تصویب می‌رساند. تقریباً تمامی کشورهای عضو سازمان ملل، عضو این سازمان هستند.
اعضاء این کنفرانس را هیئت‌های نمایندگی کشورها که هر کشور دارای چهار نماینده می‌باشد، تشکیل می‌دهند. از چهار نماینده کشورها، دو نماینده از طرف دولت معرفی می‌شود و یک نماینده از طرف کارگران و یک نماینده از طرف کارفرمایان تعیین و معرفی می‌شود. در کنار این نمایندگان عده‌ای به عنوان مشاور که حق رأی ندارند، می‌توانند در کنفرانس شرکت کنند.
تصمیمات کنفرانس بین‌المللی کار با اکثریت دو سوم آرای نمایندگان حاضر اتخاذ می‌شود و هر یک از چهار نماینده عضو هیأت نمایندگی یک کشور، یک رأی و در مجموع چهار رأی دارد.
هیأت مدیره دارای 56 عضو است و مدت نمایندگی اعضاء هیأت مدیره سه سال است؛ از تعداد یاد شده، 28 نفر از نمایندگان دولت‌ها، 14 نفر از نمایندگان کارگران کشورها و 14 نفر دیگر از میان نمایندگان کارفرمایان کشورها تعیین می‌شوند. از میان 28 نفر نمایندگان دولت‌ها 10 نفر آن نمایندگان کشوهای صنعتی و بقیۀ اعضاء یعنی 18 نفر از نمایندگان دیگر دولت‌ها برای عضویت در هیأت مدیره سازمان انتخاب می‌شوند.
وظیفه هیأت مدیره، تعیین دستور کار برای کنفرانس بین‌المللی کار و مراقبت از قراردادهای بین‌المللی راجع به کار و اجرای مصوبات کنفرانس بین‌المللی کار و نیز رسیدگی به شکایت اشخاص ذی‌نفع نسبت به عدم اجرای این مصوبات و تنظیم بودجه سالانه سازمان بین‌المللی کار می‌باشد. رئیس هیأت مدیره سازمان، از بین نمایندگان دولت‌ها و نائب رئیس‌ها هر یک از میان نمایندگان دو گروه کارگر و کارفرما انتخاب می‌شوند.
در واقع دبیرخانه دائمی سازمان بین‌المللی کار هست و تحت نظارت هیأت مدیره کار می‌کند و مدیر کل منتخب هیأت مدیره آن را اداره می‌کند. محل دائمی دفتر بین‌المللی کار در ژنو، در کشورهای سوئیس است و کارمندان آن از میان ملت‌های مختلف انتخاب می‌شوند.
لازم به ذکر است کشور ایران از سال 1921 میلادی با تصویب مجلس وقت، با عضویت ایران در جامعه ملل، اقدام به اعزام نماینده به کنفرانس بین‌المللی کار نموده است و تا به حال به مقاوله نامه‌های متعددی پیوسته است.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان