سخنى با مترجمان کتاب هاى حدیثى

سخنى با مترجمان کتاب هاى حدیثى

علامه محمودى مى گوید:

«لغزش گاه عمده مترجمان حدیثى، آشنایى کامل نداشتن به یکى از دو زبان یا به هر دو زبان است. نتیجه کار هم روشن است تعابیر مترجم از لفظ ترجمه شده، نارسا از آب درمى آید. ترجمه دقیق حدیث، مستلزم دانستن معناى دقیق حدیث است. علاوه بر این، آوردن الفاظ روشن، موجز و فخیم در ترجمه حدیث، بدون تسلّط بر زبان ترجمه و ادبیات آن ممکن نیست.

در نشر احادیث شیعه و ترجمه آنها براى پیروان سایر مذاهب، باید اوّلاً، ترجمه ها واضح و دقیق باشند و ثانیاً، در ذیل هر حدیث، به شواهد عقلى و نقلى آن اشاره شود و حدیث بریده از این اشارات نیاید.

به گمان بنده، کتاب هایى مثل کشف الغمّه، الإرشاد شیخ مفید، سیره معصومان از بحارالانوار و أعیان الشیعه، براى ترجمه مناسبند»^[47].

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه