13 مهر 1394, 13:51
سید محمد بسیار فروتن و افتاده بود و با مردم با اخلاقى نیکو برخورد مى کرد. به عنوان نمونه، هرگز اجازه نمى داد کسى دستش را ببوسد و مى گفت: «تو با این کارت به بهشت مى روى و من به جهنم.»([16]) یعنى تو براى رضاى خدا دست مى بوسى این شائبه هست که، دست بوسى تو موجب غرور من شود. البته دست بوسى از نظر ایشان اشکالى نداشت ولى اجازه نمى داد کسى دست ایشان را ببوسد. یکى از مقلدین وى از ایشان سوال کرد: آیا بوسیدن دست، جایز است؟ ایشان فرمود: نمى گویم حرام است. بلکه دست بوسى از نظر اخلاقى برایم مشکل است و ایجاد ضرر مى کند. کسى که اجازه مى دهد دستش را ببوسند، فعل حرامى انجام نداده است.([17])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان