14 مهر 1394, 11:47
دکتر حسن لاهوتى:
«آشتیانى از نوادر روزگار بود که عقل یعنى وه تفکر و نیروى قلبى را با یکدیگر یکجا داشت و وقتى هم مباحث فلسفى را عنوان مى‌کردند، این مباحث، استدلال صرف و خشک نبود بلکه با لطایف عرفانى همراه بود. علت آن را باید در روح لطیفى دانست که ایشان از آن برخوردار بود. مرحوم آشتیانى روح لطیف بلندى داشت. هنگامى که غامض‌ترین مباحث فلسفى را تبیین مى‌کردند، به قدرى این مباحث را به لطافتهاى عرفانى مى‌آراستند و شیرین مى‌کردند که گاهى واقعاً مرا از خود بى‌خود مى‌کردند.»
«روح بلند استاد، وسعت نظر بى‌منتهاى ایشان، مهربانى زایدالوصف، سخاوت، کرم و بزرگوارى خاص ایشان...کافى بود تا آدمى را شیفته او بکند.»
لاهوتى در جایى دیگر پیرامون مقام علمى و خدمات فراوان و بى‌نظیر سید به جهان فلسفه و عرفان مى‌نویسد:
«مقام والاى علمى حضرت سیدالحکماء المتألهین، جناب آقاى سید جلال‌الدین آشتیانى، با آن همه تحقیقات و تتبعات چهل ساله در آن حدى از درجات کمال و آفاق متعالى و پژوهش است که دست کمتر کسى به آن مى‌رسد و کمتر کسى صرافتِ اظهار نظر بى‌شائبه و دور از خطا در آن‌باره را در خود مى‌بیند...استاد سید جلال‌الدین آشتیانى را به حق مى‌توان یکى از بزرگترین حکما و شارحان و مورخان عظیم‌الشأن فلسفه و عرفان نظرى، خاصه مکتب وحدت وجودىِ ملاصدراى شیرازى دانست که با عشق و علاقه وافر، سراسر عمر پربرکت خود را وقف احیاى سنت حکمت الهى اسلامى- ایران کردند...»
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان