در سنگر انقلاب
آیت الله حائرى پس از پیروزى انقلاب اقدامات و فعالیتهاى متعددى انجام داد. وى ضمن ادامه دادن به جلسات قبل از پیروزى انقلاب، در ماههاى نخست که لانه جاسوسى (سفارت آمریکا در ایران) در تهران به تصرف دانشجویان پیرو خط امام درآمد، در جمع آنان حاضر شد و به تغذیه فکرى و معنوى آنان مبادرت ورزید.
در نخستین دوره تشکیل مجلس شوراى اسلامى (1359ش.) از سوى مردم شیراز انتخاب گردید و به عنوان رئیس کمیسیون اصل 90 به انجام وظایف قانونى پرداخت.[19]
پس از شهادت آیت الله سید عبدالحسین دستغیب (سومین شهید محراب) در 20 آذر 1360 طى حکمى از سوى امام خمینى به عنوان امام جمعه و پس از آن نماینده ولى فقیه در استان فارس انتخاب شد.[20]
متن حکم امام جمعه چنین است:
تاریخ: 10/10/60
فرمان امام خمینى به حجت الاسلام حائرى شیرازى
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب مستطاب حجت الاسلام آقاى حاج شیخ محمدصادق (محى الدین) حائرى شیرازى دامت افاضاته
پیرو درخواست اهالى محترم شیراز، جنابعالى را به سمت امام جمعه شیراز منصوب مى نمایم. ان شاء الله تعالى ضمن انجام این فریضه بزرگ مردم را به وظایف دیگرى که در رابطه با اسلام عزیز و انقلاب خونبار ملت شریف ایران دارند، آشنا سازید.
امید است اهالى محترم عموماً و حضرات علماى اعلام خصوصاً و نهادهاى انقلابى فرصت را مغتنم شمرده، همکارى هاى لازمه را در انجام هر چه باشکوه تر نماز وحدت آفرین جمعه با جنابعالى داشته باشند. موفقیت همگان را از خداى تعالى مسئلت دارم.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
روح الله الموسوى الخمینى
او در سنگر عبادى سیاسى نماز جمعه با بیان گرم و شیرین خود به نقل مطالب نو و متناسب همت گماشت و هم اکنون که بیش از ربع قرن از آن مى گذرد خطبه هاى نماز وى موجب توجه همگان مى باشد.
آیت الله حائرى با استقرار خود در شیراز، تلاشهاى همه جانبه اى را در حوزه هاى دینى و فرهنگى، سیاسى و اجتماعى و اقتصادى سامان داد و طرحهاى مفیدى را براى جذب جوانان و فعّال کردن ستادهاى برگزارى نماز جمعه در استان و استانهاى مجاور و جنوب کشور ارائه نمود.
آیت الله حائرى هر از چندى اقدام به برگزارى گردهماییهاى منطقه اى نمود و از امامان جمعه استان فارس و استانهاى مجاور دعوت کرد تا مشکلات و مسائل گوناگون فرهنگى، اجتماعى و سیاسى مناطق و حوزه هاى خود را در این اجتماعات مطرح نمایند و با شور و مشورت به راهکارهاى مناسب و عملى دست یابند.
او در دوره هاى اوّل، دوم و چهارم مجلس خبرگان رهبرى از سوى مردم استان فارس به این مجلس راه یافت و در کمیسیونهاى تحقیق و 107 و 109 فعالیت کرد.[21]
آیت الله حائرى از سوى مقام معظم رهبرى و نیز دعوت برخى دست اندرکاران کنفرانسها و سمینارهاى خارج از کشور، براى تبلیغ و تبیین دیدگاههاى نظام جمهورى اسلامى، تشیّع، وحدت و موضوعات خاص به دیگر کشورها سفر مى کند. او مقیّد است که در آن محافل به زبان اسلام (عربى) سخن بگوید و با مقاله ارائه دهد و بر این امر پاى مى فشارد که باید زبان مبلّغان و سفیران اسلام در این اجتماعات و پیام رسانیها عربى باشد. از دیگر فعالیتهاى آیت الله حائرى حضور چشمگیر وى در دوران دفاع مقدس (1367 ـ 1359ش.) در مناطق جنگى بوده است. وى بارها به جبهه رفت و ضمن کمکهاى مادّى، براى رزمندگان سخنرانى هم کرد. تصریح برخى فرماندهان سطوح بالا همچون شهید صیاد شیرازى، شهید ابراهیم همّت و سردار رحیم صفوى به استفاده معنوى مسئولان از ایشان و خاطرات خوش اکثر رزمندگان سپاه و ارتش از وى گویاى ثمرات فراوان این حضور پرشور است. او از خاطراتش در جبهه فقط به یک نکته اشاره مى کند:
«من و آقاى فقیه در مدرسه حجتیه با هم بودیم. حجره من شماره 104 و حجره ایشان شماره 105 بود. از تقدیرات الهى این که پس از 27 سال وقتى ما در دوران دفاع مقدّس به صورت نوبتى به جبهه ها اعزام مى شدیم، در پادگان دو کوهه براى مکان و استقرارمان در خوابگاه دانشگاه شهید چمران اهواز قرعه کشى کردند، اطاق شماره 104 خوابگاه به نام من و اطاق شماره 105 به نام آقاى فقیه درآمد...»[22]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه