13 مهر 1394, 13:51
آیت الله شب زنده دار در یادداشتهاى خود مى نویسد:
«پس از آنکه با لباس روحانیت به جهرم آمدم به قدرى مرحوم پدرم خرسند شد و بعد از آن احترام دیگرى به من مى گذاشت که وجداناً مرا شرمنده مى کرد. مثلاً آن وقتها جهرم مثل بسیارى از جاهاى دیگر برق نداشت، شبها کوچه ها تاریک بود... گاهى مى خواستیم با پدرم شبها جایى برویم، مى فرمود: من باید جلوى تو چراغ بِکشم! من مى گفتم: مگر چنین چیزى مى شود که پدر جلوى فرزند چراغ بِکشد. با این عبارت جواب مى داد: تو عمامه دارى و طلبه هستى....» پدرم براى عموم علماى اسلام احترام قائل مى شد و عملاً نیز نشان مى داد. وقتى مى دید فرزندش در لباس آنهاست، بیشتر احترام مى کرد...»[6]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان