13 مهر 1394, 13:51
یکى از دوستان مرحوم حاج شیخ به نام آقاى حاج میرزا اسدالله اسکندرى با همسرش عازم سفر «حج» مى شود. براى خداحافظى نزد حاج شیخ مى آید و درخواست مى کند که دستورى به من یاد دهید تا در سفر اگر مشکلى پیش آمد استفاده کنم. ایشان دستورى به مرحوم اسکندرى مى آموزند.
مرحوم اسکندرى به سفر مى رود و در هنگام مراجعت، گذرنامه ایشان گم مى شود، خیلى ناراحت گردیده که یک باره به یاد دستور حاج شیخ مى افتد، آن را انجام مى دهد و مراجعه به سفارت مى کند. دهها هزار گذرنامه در قفسه ها چیده بوده است. از مسئولین گذرنامه درخواست مى کند و التماس زیاد که اجازه دهید گذرنامه ها را بررسى کنم، شاید گذرنامه گم شده ام را پیدا کنم. اعضاى سفارت با تمسخر و بى اعتنایى مى گویند: نگاه کن!
مرحوم اسکندرى از بین آن همه گذرنامه، یک گذرنامه را بیرون مى آورد نگاه مى کند، گذرنامه خودش است. تمام افراد آنجا تعجّب مى کنند و با دقّت گذرنامه و عکس آن را مورد بررسى قرار مى دهند، مى بینند بله، عکس خود آقاى اسکندرى است. مشکل حل مى شود و ایشان خوشحال به ایران برمى گردد.
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان