25 مهر 1396, 3:7
از نظر قرآن، همه هستي بر اساس سنت ها و قوانين حاکم بر جان و جامعه و جهان با حکمت و فلسفه خلقت مديريت مي شود. بنابراين، هيچ برگي بي اذن و حکمت الهي نمي رويد و نمي افتد. بر همين اساس، بنا به حکمت الهي کسي از دارايي کمتر يا بيشتر برخوردار میشود. خدا به مؤمنان کمتر مي دهد تا همواره دست به دعا و ذکر الهي اشتغال داشته باشند و به کفار يکباره و بسيار مي دهد تا کمتر به سمت او بيايند (زخرف، آيات 33 تا 35) و از باب اتمام حجت سالي يک يا دوبار تنها آنان را امتحان مي کند تا توبه کنند و در مسير درست قرار گيرند. (توبه، آيه 126)
خداوند درباره رزق و روزي افراد مي فرمايد: اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ؛ خدا بر هر کس از بندگانش که بخواهد روزي را گشاده مي گرداند و[يا] بر او تنگ مي سازد زيرا خدا به هر چيزي داناست. (عنکبوت، آيه 62؛ سباء، آيات 36 و 39)
از نظر قرآن، همه هستي از پيش برنامه ريزي شده است و چون انسان و جهان گرفتار زمان است، او به شکل زماني قبل و بعد مي بيند. بنابراين انسان نبايد بر مصيبتي دلتنگ و بر داشتني، فرحناک و سرمست شود. (حديد، آيات 22 و 23)
پس همه هستي بر اساس برنامه الهي مديريت مي شود و چيزي به نام شانس و اتفاق و تصادف نداريم. کسي که به ظاهر مسلمان و خداپرست است ولي توجه به ربوبيت الهي در اين عرصه ندارد و قائل به شانس و اقبال است و مي گويد: شانس نداشتيم يا فلاني شانس داشت؛ در حقيقت او هم مانند بت پرست و گاوپرست است که هيچ اعتقادي به ربوبيت خداوند ندارد. لذا فرقي ميان گاوپرست و شانس پرست نيست.
روزنامه كيهان، شماره 21723 به تاريخ 25/6/96، صفحه 8 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان