1 اردیبهشت 1395, 22:22
پيامبر اكرم (ص) ميفرمايند: در بين ماهها، ماهي افضل از ماه رجب نيست؛ اينقدر اين ماه با فضيلت و شريف است كه از حضرت رسول(ص) در روايتي آمده است، ماه رجب ماه استغفار امت من است و بزرگترين درخواست در اين خصوص، آمرزش گناهان است. مرحوم آيتا... آقامجتبي تهراني از سالكان و اساتيد اخلاق است كه توصيهها و رهنمودهاي ايشان در بسياري از موارد ميتواند براي ما راهگشا باشد.
با توجه به اهميت ماه رجب و جايگاه آن براي درك بهتر ماه مبارك رمضان، توصيههايي از اين عالم فرزانه در ادامه ميآيد: دعاهاي ماه رجب را بخوانيد که بسيار آموزنده است. بعد هر نمازي بگوييد «يا منْ يعْطى منْ سئلهُ، يا منْ يعْطى منْ لمْ يسْئلْهُ»؛ هر كسي كه از تو سوال ميكند و كسي هم كه درخواست نكند، عطا ميكني. عجيب است دعاهاي ماه رجب. «يا منْ يمْلِك حوائِج السّائِلين، و يعْلمُ ضمير الصّامِتين»؛ تو مالك حاجت حاجتمندان هستي و اسرار خاموشان را ميداني. خداگونه بشنو!ماه رجب از ماههاي بسيار بزرگ است، فرصت بسيار خوبي است. از پيامبر اكرم(ص) روايت شده است: در بين ماهها، ماهي افضل از ماه رجب نيست؛ اينقدر اين ماه با فضيلت و شريف است كه امام صادق(ع) در روايتي از حضرت رسول (ص) نقل ميكند كه ايشان ميفرمايند: ماه رجب، ماه استغفار امت من است و بزرگترين درخواست در اين خصوص، آمرزش گناهان است. سپس حضرت ادامه ميدهند: اين ماه را «اصب» گويند. ماه رجب «رجب الاصب» است. در اين ماه، رحمت الهي زياد بر سر بندگان ريزش ميكند. پيغمبر اكرم (ص) ميفرمايد: در اين ماه بسيار بگوييد: «اسْتغْفِرُاللّه و اسْئلُهُ التوْبة». ما حاجتهاي زيادي از خدا ميخواهيم اما يك چيزهايي در درون داريم كه نميتوانيم بر زبان بياوريم؛ گاهي از شدت شرمندگي است و گاهي هم از روي غفلت. آيا خدا بايد ببيند ما چه بر زبان جاري ميكنيم، خير!
تواضع حالتى درونى است كه نمىگذارد انسان خود را از ديگران برتر ببيند و به احترام و بزرگداشت ديگران مىانجامد. تواضع و فروتنى در برابر ديگران موجب خشنودى خداوند است و در دنيا بزرگى و عزت مىآورد. كسى كه خويشتن را كوچك نمىشمارد و احساس ضعف و كمبود در برابر ديگران ندارد مىتواند براى خدا در برابر بندگان او فروتنى كند و كسى كه معيار نيكى و بزرگى هر كسى را نزديكى به خداوند مىداند، در برابر هر مؤمن فروتن مىشود و اين فروتنى را مايه رفعت مقام خويش نزد خداوند مىشمارد. پيامبر اكرم(ص) فرمودند: هيچ كس براى خدا فروتنى نكرد جز آن كه خداوند او را بلند مرتبه داشت. و خداوند بندگان خويش را به سبب فروتنى ستود آن گاه فرمود: و عبادالرحمان الذين يمشون على الارض هوناً؛ و بندگان خداى رحمان آنانند كه روى زمين به نرمى گام بر مىدارند. و نيز خداوند پيامبر بزرگوارش را به اين خلق نيكو امر فرمود: و احفض جناحك لمن اتبعك من المؤمنين؛ و براى مؤمنانى كه تو را پيروى كردند بال خود فرو گستر (فروتنى كن). اميرالمؤمنين(ع) در توصيف متقين فرمودند: مشيهم التواضع؛ روش متقين فروتنى است و نيز تواضع را از اخلاق انبيا شمردند: فلو رخص الله فى الكبر لاحد من عباده لرخص فيه لخاصة انبيائه و اوليائه. و لكنه سبحانه كره اليهم التكابر و رضى لهم التواضع و خفضوا اجنحتهم للمؤمنين؛ اگر خدا رخصت كبر ورزيدن را به يكى از بندگانش مىداد به يقين چنين منتى را بر پيامبران برگزيده و دوستانش مىنهاد؛ ليكن خداى سبحان خودبزرگ بينى را بر آنان ناپسند ديد و فروتنىشان را پسنديد. پس پيامبران برابر مؤمنان فروتنى نمودند. تواضع اگر ناشى از ايمان و براى بزرگداشت مؤمنان باشد براى رسيدن به هدف غايى انسان سودمند است.
اين روزها با هر كس همصحبت ميشويم از نداري و گراني مينالد، از دويدنهاي بيثمر و دخل و خرجي كه به هم نميخورند. همه ماندهاند كه چگونه اين دو را با هم هماهنگ كنند. ائمه عليهم السلام كاملترين راهنماييها را در اين زمينه دارند. در اينجا به تعدادي از آنها اشاره ميكنيم. باشد كه با تدبير از رنج كم آوردنهاي آخر ماه راحت شويم. امام سجاد عليه السلام فرمودهاند: دوست دارم پولي داشته، وارد بازار شوم و از قصابي گوشتي بخرم و براي همسر و عائلهام ببرم. من اين كار را از آزاد كردن بنده در راه خداوند تبارك و تعالي بيشتر دوست دارم. (بحار، ج 46 ص 66 به نقل از كافي ج 2 ص 12) امام سجاد عليه السلام فرمودهاند: خداوند از مرداني راضيتر است كه در مخارج عائله گشايش دهند. (بحار، ج 104 ص73)
امام رضا عليه السلام فرمودهاند: كسي كه جز به روزي زياد قناعت نكند، جز عمل بسيار او را بس نباشد و هر كه روزي اندك كفايتش كند عمل اندك هم كافيش باشد. (اصول كافي ج 3. ص 207. حديث 5)
مردي از اصحاب پيغمبر (ص) زندگيش سخت شد. همسرش گفت: اي كاش خدمت پيغمبر ميرفتي و از او چيزي ميخواستي. مرد خدمت پيغمبر صليالله عليه وآله و سلم آمد و چون حضرت او را ديد فرمود: هر كه از ما سؤال كند به او عطا ميكنيم و هر كه بينيازي جويد خدايش بينياز ميكند. مرد با خود گفت: مقصودش جز من نيست پس به سوي همسرش آمد و به او خبر داد. زن گفت رسول خدا صليالله عليه وآله و سلم از حال تو خبر ندارد، او را از حال خودت آگاه كن، مرد خدمتش آمد و چون حضرت او را ديد فرمود: هر كه از ما سؤال كند به او عطا ميكنيم و هر كه بينيازي جويد خدايش بينياز ميكند. تا سه بار آن مرد چنين كرد. سپس رفت و كلنگي عاريت گرفت و به جانب كوهستان رفت. از بالاي كوه مقداري هيزم جمعآوري كرد و آورد و به نيم چارك آرد فروخت و آن را به خانه برد. فردا هم رفت و هيزم بيشتري آورد و فروخت و همواره كار ميكرد و میاندوخت تا اينكه خودش كلنگي خريد. باز هم كار كرد تا دو شتر و غلامي خريد و ثروتمند بينياز گشت. (اصول كافي. ج3. ص 208. حديث 7) اگر بياموزيم كمي عادت قرض كردن را كنار بگذاريم و به جاي آن به دنبال كارهاي زود بازده و حتي كوچك برويم خيلي راحتتر خواهيم بود.
اگر به زندگي اولياء الهي نگاه كنيم ساده زيستي اصل مشترك زندگي همه آنهاست، اما ما ميخواهيم به همه چشم و هم چشمي هايمان برسيم و در عوض پس انداز هم داشته باشيم، مثلا يك ميهماني را ميتوان با يك غذاي ساده برگزار كرد.
بعضي از ما عادت كردهايم كه تا چيز ارزاني ميبينيم سريعاً دست به جيب ميشويم كه خريد كنيم. شايد در ابتدا به چشم نيايد اما كنار گذاشتن همين پولهاي بيارزش در نهايت مبلغ قابل توجهي خواهد شد. حضرت علي عليه السلام ميفرمايند: «القناعهُ راسِ الغِني»؛ (ميزانالحكمه ص 281 - 208) قناعت رأس بينيازي و ثروت است.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان