13 مهر 1394, 13:51
مقتداى همگان
آیت الله کنى در قلب همه جاى داشت. علاقه و محبت درونى مردم به این پیشواى سترگ در تمام حالات هویدا بود. ساموئل گرین ویلر بنجامین - نخستین سفیر آمریکا در ایران - در خاطرات خود چنین مى نویسد: «... بزرگترین مجتهدهاى حالیه که به منزله رئیس عدالت خانه حالیه ممالک فرنگ است حاجى ملاعلى کنى است. حاجى ملا على شخص مسنّى است و ظاهراً مایل به تجمل نیست بلکه میل به سادگى زیاد دارد. اگرچه املاک او زیاد است مع هذا نمى خواهد جلال و ظاهر سازى به خرج دهد. وقتى در کوچه اى راه مى رود بر قاطر سفیدى سوار مى شود و فقط یک نفر نوکر دارد، اما جمعیت از هر طرف کوچه به جلوِ او ازدحام مى کنند مثل اینکه وجودى ملکوتى است. اگر یک کلمه بگوید مى تواند اعلیحضرت را از سلطنت خلع کند. سربازهایى که در سفارت ممالک متحده آمریکا قراول مى کشیدند به من گفتند که اگرچه ما براى حفظ وجود شما اینجا فرستاده شده ایم، اما اگر حاجى ملاعلى امر کند همه شما را مى کشیم!»([14])
رسیدگى به ضعیفان، دستگیرى از مستمندان و تلاش در پى رفع گرفتارى نیازمندان از صفات بارز ملاعلى کنى بود. او چون پدرى دلسوز، بسیارى از یتیمان درمانده را تحت تکفل قرار داده و براى گذران زندگى آنان مقررى مناسبى در نظر گرفته بود و همچنین براى حل مشکل بیمارانى که بنیه مالى ضعیفى داشتند، مکانهایى را به منظور پرداخت پول داروها در نظر گرفته بود تا آنان با دریافت مبلغ آن، به درمان خود اقدام کنند.([15])
ساخت آب انبار و کاروانسرا به منظور رفاه و آسایش قافله ها - چون کاروانسرایى در خاتون آباد - نیز از خدمات عمومى و عام المنفعه حاجى بود.([16])
مُهر آیت الله کنى سند اعتبار اسناد به شمار مى رفت. معامله کنندگان براى معتبر ساختن کاغذ و سند معامله خویش به در خانه او رفته، سند خود را با مُهر مبارکش اعتبار مى بخشیدند.([17])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان