احترام به شهدا

احترام به شهدا

او تجلیل از شهداى راه دین و فضیلت را بر خود لازم مى شمرد و در فرصت هاى مناسب، از آنان یاد مى کرد و در مجالس و یادواره هاى آنان شرکت مى کرد. آیت الله مولانا بر این باور بود که شهداى عزیز، در حفظ مملکت اسلامى جان را فدا کرده اند و از همه چیزشان گذشته انداز جوانى و آرزوهاى شیرین آن چشم پوشیدند و با اخلاص تمام به شهادت رسیدند. آنها با ایثار و جهاد خود، دشمن را شکست دادند، امّا به مقامات عالى معنوى نایل آمدند و در واقع، تداوم بخش راه شهداى کربلا محسوب مى شوند. آن بزرگوار در مقدمه کتاب «به رنگ آفتاب» که در ترسیم گوشه هایى از معنویات هشت سال دفاع مقدّس تألیف شده و توسط بنیاد نیمه شعبان مسجد آیت الله انگجى به چاپ رسیده است، در این زمینه مى نویسد:

«شهیدان از همه چیز این زندگى گذشتند و در همین راه جان باختند و خود را از همه تعلقات و لذّات این زندگى آزاد ساختند و تنها رضا و خشنودى پروردگار را در نظر گرفتند و کسب مال و جاه و مقام، همه در نظر آنها بى ارزش بود و آنچه ارزش داشت، اعتلاى اسلام بود.^[11]

گشاده رویى، برخورد گرم و صمیمانه و پاسخ به پرسش هاى دینى از عواملى بود که موجب شد تا جوانان متدین تبریز، آیت الله مولانا را به عنوان پشتوانه و پناهگاه اجتماعى و معنوى خود بدانند. آنان در اوقات نماز و در مناسبتهاى مختلف به منزل و یا مسجد استاد و شاگرد شتافته، جان و روح خود را با نفس هاى گرم، سخنان ملکوتى و رهنمودهاى حیات بخش و معنوى این شخصیت خودساخته جلا مى بخشیدند و از صمیم قلب، به او ارادت مى ورزیدند.

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه