خوشا به حال کسانی که، شب جمعه ای زیارت امام حسین نصیبشان می شود. «أَمَانٌ مِنَ النَّارِ لِزُوَّارِ الْحُسَيْنِ ع فِي لَيْلَةِ الْجُمُعَةِ»[1] آنهایی که شب جمعه موفق به زیارت امام حسین بشوند برات آزدی از آتش جهنم برایشان صادر می شود. مرحوم آیت الله حائری مازندرانی میفرماید: عالمی در دهه محرم کربلا رفت. اوایل محرم بود. خواب دید وارد حرم شده رفت نزدیک ضریح دید، در ضریح باز شد، مرقد پیدا است آقا ابا عبد الله روی سنگ قبر خوابیده اند، ولی تمام بدن امام پر از زخم و جراحت بود. می گفت: حالم منقلب شد. گفتم آقا بعد از هزار و چند صد سال هنوز بدن شما پر از زخم و جراحت هست؟ گفتند: این زخم و جراحت های بنی امیه است که این قدر مرا اذیت و آزار دادند می گفت: خیلی متاثر شدم این منظره تو دهه محرم تو ذهن من بود من و اذیت می داد.

بعد از عاشورا دوباره خواب دیدم که به حرم رفتم و آقا رو سنگ قبر، دراز کشیده اند ولی دیدم الحمدلله زخم هایش خوب شده گفتم آقا الحمدلله زخم هایتان خوب شده است فرمودند: بله به برکت گریه های که تو این ایام عزادارهایم کردن مرحم به زخم های من بوده است و تسلای زخم بدن من بوده است ولی دیدم رو سینه آقا دو تا زخم هست خوب نشده است. گفتم: آقا این زخم ها چرا خوب نشده است. فرمودند: این زخم ها قابل علاج نیستند. گفتم: چرا فرمودند: زخم اول به خاطر داغ فرزندم علی اکبر هست. داغ علی اکبر داغی به سینه و دلم گذاشته است که قابل علاج نیست. زخم دوم هم برای داغ برادرم قمر بنی هاشم ابالفضل العباس است. این دو مصیبت خیلی امام حسین را رنج داده است. نوشته اند وقتی ناله علی اکبر را شنید رنگ از چهره آقا پرید. نزدیک بود روح از بدن آقا جدا بشود. آقا آمد کنار بدن علی اکبر «فقطعوه بسيوفهم إربا إربا»[2] آنقدر شمشیر و نیزه به بدن علی زدند بدن علی قطعه قطعه شده بود. یه وقت ناله آقا بلند شد ابا عبد الله کنار بدن علی اکبر بلند بلند گریه کردند. با دست مبارک خاک خون ها را از لب و دهان علی پاک کردند. ولی امید آقا نا امید شده بود یک وقت دیدن آقا خم شدن و صورت به صورت علی گذاشتن. با این حال که هنوز بنی هاشم هستن ولی فرمود علی جان رفتی و راحت شدی اما پدرت حسین غریب و تنهاست

«لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم وعلی لعنت الله علی القوم الظالمین وَ سَيَعْلَمُ الَّذينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ»[3]

حجةالاسلام و المسلمین فرحزاد