تدریس آیت الله سید علی سیستانی

در سنگر تدریس

آیت الله سیستانى در سال 1381 ق. درس خارج فقه خود را در نجف اشرف شروع کرد. مبناى وى در آغازین روزهاى بحث، مکاسب شیخ مرتضى انصارى بود و پس از گذشت چند سال «العروة الوثقى» (سید محمّد کاظم یزدى) را مبناى مباحث اجتهادى خود قرار داد و بر این کتاب گرانسنگ حاشیه اى نگاشت و تا کنون ابواب مختلف آن را براى سربازانِ امام زمان (عج) تدریس نموده است.

وى، مباحث اصول را از سال 1384 ق. آغاز کرد و تا کنون چند دوره اصول را براى دانش پژوهانِ حوزه علمیه نجف تدریس کرده است.

از موضوعات قابل توجهّى که لازم به یادآورى است، سبک تدریس و سیره علمى اوست که وى را از دیگر استادان حوزه علمیه ممتاز مى کند و حاکى از نبوغ علمى این مرجع بزرگوار است.

از آنجا که وى از محضر استادان فقیه و بزرگوارى همچون میرزا مهدى اصفهانى در مشهد مقدّس، آیت الله بروجردى و آیت الله حجت کوه کمرى در قم، آیت الله خویى و شیخ حسین حلّى در نجف بهره برده است و از این طریق با آرا و اندیشه هاى آیت الله سیّد ابوالحسن اصفهانى، آقا ضیاء الدّین عراقى و میرزا محمّدحسین نائینى آشنایى کامل پیدا کرده، خود صاحب سبک نوین و کارآمدى شده است.

شیوه هاى تدریس آیت الله سیستانى در مباحث مختلف، به شرح زیر است:

1. شناخت ریشه هاى بحث و سیر تاریخى آن.

2. توجّه به اندیشه هاى حوزوى و پیوند آن با فرهنگ هاى معاصر.

3. غور در اندیشه و آراى عالمان گذشته و توسعه و دسته بندى آراى آنها و ارائه آن اندیشه ها در قالب قواعد فقهى بدیع و ابتکارى.

4. قدرت نقد و بررسى، سرعت انتقال، گستردگى تتبّع و تحقیق پیرامون موضوع مورد بحث.

5. پشتکار علمى در عرصه هاى مختلف حوزوى.

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه