سجایاى اخلاقى

سجایاى اخلاقى

آیت الله نمازى، عالمى اهل عمل و دائماً ملتزم به وظائف شرعى و مقید به نوافل روزانه بود. وى در اقامه نماز، مخصوصاً نماز جماعت اهتمام زیادى داشت، در انجام مستحبات، کوشا، حتّى براى غسل روز جمعه، اهمیّت ویژه اى قائل بود.

در خلق و خو و مکارم اخلاق، بى نظیر بود، زهد، تقوا، ورع، و فروتنى او زبانزد همگان بود.

وى واعظى توانا و در نقل احادیث اهل البیت و اقامه مجالس عزادارى و توسل به ذیل عنایات آنان سعى بلیغ داشت.

در مسجدى که ایشان اقامه جماعت داشت (مسجد حاج رجب معروف به مسجد محمّدى ها) شب ها مجالس وعظ و سوگوارى برقرار بود. هنگام روضه خوانى اشک بر گونه هایش جارى، بلکه هر وقت نامى از ائمه(علیهم السلام)، مخصوصاً امام صادق(علیه السلام) برده مى شد با جمله السّلام علیکم یا اهل بیت النّبوة، زبانش ثناگوى اهل بیت(علیهم السلام) بود.

ایشان بسیار خوش برخورد و خوشخو و با همگان، مخصوصاً فرزندان خود برخورد محترمانه داشت. به صله رحم اهمیّت زیادى مى داد و برادران وى، مخصوصاً حاج شیخ اسماعیل نمازى، که از عالمان معروف شاهرود است به او بسیار احترام مى گذاشت.

آیت الله نمازى در مطالعه و تألیف بسیار کوشا بود.

وى در کودکى حافظ کلّ قرآن کریم شد و با استفاده از این حفظ و حظّ وافر، تسلّط کافى بر آیات و تفسیر داشت. ایشان مى فرمود:

سه مرتبه دوره کامل بحارالانوار را، جهت استدراک احادیث سفینة البحار و دو مرتبه جهت استدراک رجال حدیث، مورد مطالعه قرار دادم. حاصل این مطالعات وسیع و دقیق و گسترده، همراه با تتبّع در کتاب شریف «الغدیر» و «احقاق الحق» و کتاب هاى دیگر، تألیف دو کتاب بزرگ: «مستدرک سفینة البحار» در ده جلد و «مستدرکات علم رجال الحدیث» در هشت جلد مى باشد، که به زیور طبع آراسته شده است.^([8])

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه