کمک به فقرا

کمک به فقرا

شیخ، همواره به فقرا کمک می کرد و تا می توانست قرض می کرد و به فقرا می داد.

روزی بینوایی به در خانه ی او رفت و از او چیزی خواست. شیخ چون پولی در بساط نداشت، ظرف مسی منزل را برداشت و به او داد و گفت: «این را ببر بفروش.».

دو سه روز بعد اهل منزل متوجه شدند که ظرف مسی نیست و به گمان این که آن را دزد برده است، داد و فریاد کردند. صدای آنان در کتابخانه به گوش شیخ رسید. شیخ فریاد زد: «ظرف مسی را من برده ام[70].».

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه