13 مهر 1394, 13:51
هم زمان با خلیل طبیبى مى زیست که مبتلایان به نوعى از کم بینى چشم را مداوا مى کرد. پس از مدّتى آن طبیب از دنیا رفت و دردمندان را با مرض خود، تنها گذارد. خلیل بن احمد که وضع را چنان دید سؤال کرد: آیا نسخه اى از وى به جاى مانده؟
گفتند: نه.
گفت: آیا ظرفى که در آن، دارو را تهیّه مى کرده وجود دارد؟
گفتند: آرى.
خلیل درخواست نمود آن ظرف را آوردند و با بوییدن آن ظرف، داروهاى به کار برده شده و مقدار آن ها را یکى پس از دیگرى نام برد تا پانزده نوع. آن گاه با این پانزده نوع، دارویى تهیّه کرد و مبتلایان به آن مرض را معالجه نمود. پس از مدّتى نسخه اى از آن طبابت پیدا شد و ملاحظه کردند مجموع موجود در نسخه، شانزده مورد بوده و خلیل تنها به یک مورد پى نبرده بود.([30])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان