دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

نظر آقا بزرگ تهرانى درباره جهانگیر قشقایی

No image
نظر آقا بزرگ تهرانى درباره جهانگیر قشقایی

آقا بزرگ تهرانى مى نویسد: «جهانگیرخان چنان کوشید که به اعلى درجات علم دست یافت... و از سائر بلاد به قصد استفاده از او به حوزه درسش شتافتند.([35]) مورخ دیگرى مى نویسد: «میرزا جهانگیرخان قشقایى در مدرسه صدر اصفهان تدریس مى کرد و بیشتر استادان معقول خوشه چین خرمن دانش او بوده اند.»([36])

آقا بزرگ تهرانى:

«شیخ جهانگیرخان قشقایى اصفهانى، عالم کبیر و فقیه بارع از اعاظم حکما و اجلاء فلاسفه بود. جمع بسیارى از علما و حکما بعدا از وى، مُعترف به نبوغ و تفوق او بر دیگران بودند و بر شاگردیش افتخار مى کردند. وى صاحب جاه و مقام و مورد وثوق جمیع طبقات بود. اقامه جماعت مى کرده و قشرهاى مختلف در نمازش شرکت مى نموده اند و نماز جماعتش از بزرگترین تجمعات در اصفهان بوده است.»([42])

چو لطف خدا با جهانگیر شد *** جهانگیر نامش جهان گیر شد([37])

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

عالمان مرتبط

جدیدترین ها در این موضوع

هویت زنانه در تندباد تاریخ

هویت زنانه در تندباد تاریخ

✍️ سعید احمدی
سگ کی؟

سگ کی؟

✍️ سعید احمدی 
کارهای کثیف

کارهای کثیف

✍️ سعید احمدی 
الهیات جنگ...

الهیات جنگ...

یادداشت

پر بازدیدترین ها

تعامل اعراب مسلمان و ایرانیان ʆ) نقش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در فتح ایران

تعامل اعراب مسلمان و ایرانیان (6) نقش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در فتح ایران

این نوشتار در نقد سلسله مقالاتی است که فتح ایران توسط اعراب مسلمان را یکی از مقاطع تلخ تاریخ معرفی نموده‌اند.
No image

امام حسین (ع): «الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرَّت معایشُهم فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون»

«مردم بندۀ دنیایند و دین بر زبانشان می‌چرخد و تا وقتی زندگی‌هاشان بر محور دین بگردد، در پی آنند، امّا وقتی به وسیلۀ «بلا» آزموده شوند، دینداران اندک می‌شوند.»
No image

قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلّى اللّه علیه و آله):«اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً.»

پیامبر اکرم (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: «براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.» (جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556)
Powered by TayaCMS