27 دی 1395, 9:5
از دير باز آستان قدس حضرت معصومه (س) منشأ هزاران كرامت و عنايت الهي بوده است. قرن‌هاست كه قلب‌هاي نااميد، دل به درگاه نوراني‌اش مي‌بندند. دست‌هاي تهي، از مهر جاري‌اش سرشار مي‌شوند و انسان‌هاي بي‌پناه در جوار لطفش پناه مي‌گيرند؛ زيرا آن حضرت را عبد صالح خدا و واسطه فيض الهي مي‌دانند. سفره بي‌كران كرم حضرت معصومه نيز همواره بر زائران حاجتمند گسترده است. بارگاه لطف و فيض سرشار آن حضرت باعث شده كه ايشان را به وصف زيباي «كريمه اهل بيت» بخوانند.
در فرهنگ اسلامي بر استمداد از روح بلند اوليا و خاصان بارگاه الهي و بزرگداشت مقام رفيع آنان تاكيد بسيار شده است. در روايات تنها در مواردي بسيار نادر براي امام‌زاده‌اي زيارت‌نامه‌اي خاص رسيده است. اما براي حضرت معصومه (س) از برادر بزرگوارشان امام رضا (ع) زيارت‌نامه‌اي وارد شده است. از اين رو مردمان، حضرت معصومه (س) را چون ديگر امامان زيارت مي‌كنند و با او به گفت‌وگو مي‌ايستند و از روح بزرگش ياري مي‌طلبند و اين خود والايي مقام و منزلت اين بانوی بلندمرتبه را مي‌رساند.
در روايات نسبت به زيارت مرقد بانوي برگزيده، حضرت فاطمه معصومه (س)، سفارش فراوان شده است و اين خود نشان از فضيلت‌هاي بي‌شمار و مقام والاي آن بانو دارد. سه امام معصوم؛ زيارت آن حضرت را ترغيب و تشويق كرده‌اند و اجراي بزرگ براي آن بيان كرده‌اند (1). به‌طوري كه چنين پاداش عظيمي بعد از امام رضا (ع)، درباره هيچ كدام از فرزندان حضرت موسي بن جعفر نيامده است (2).
شخصيت عظيم و روح الهي حضرت معصومه (س) در زبان مورخان و عالمان دين چنين توصيف شده است؛ محدث گرانقدر حاج شيخ عباس قمي به هنگام بحث از دختران حضرت موسي بن جعفر مي‌نويسد: «بر حسب آنچه به ما رسيده، افضل آنها سيده جليله معظّمه، فاطمه بنت امام موسي (ع)، معروف به حضرت معصومه است» (3). پژوهشگر معاصر، علامه بزرگوار حاج شيخ محمدتقي تستري، صاحب «قاموس الرجال» نيز مي‌نويسد: «در ميان فرزندان امام كاظم (ع) با آن هم كثرتشان بعد از امام رضا (ع) كسي هم‌سنگ حضرت معصومه عليهاالسلام نيست» (4).
خاك پاك دارالايمان قم، مدفن بيش از چهارصد تن از امام‌زادگان شايسته تعظيم و تجليل است (5). در ميان اين چهارصد اختر تابناكي كه در آسمان معنويت قم نورافشاني مي‌كنند تربت پاك شفيعه روز حشر و كريمه اهل بيت چون ماه تاباني همه آنها را تحت الشعاع انوار درخشان خود قرار داده و ديار مقدس قم را شكوهي بي‌پايان و عظمتي كم‌نظير بخشيده است؛ به گونه‌اي كه همه روزه هزاران عاشق دل سوخته، از هر شهر و ديار و كوي و برزن، بر آن ضريح نقره‌فام چونان نشاني از كوي دوست بوسه مي‌زنند و شميم بهشتي قبر پنهان زهراي مرضيه عليهاالسلام را از آن استشمام مي‌كنند.
حضرت معصومه (س) از عالي‌ترين نمونه‌هاي بندگي خدا در خاندان ولايت و امامت است. عبادت و شب زنده‌داري آن حضرت در اقامت هفده روزه‌شان در قم، گوشه‌اي از يك عمر خضوع و خشوعِ آن زاده عبد صالح خدا در برابر ذات پاك الهي است. حجره‌اي كه آن حضرت در مدت اقامت خود در قم در آنجا مشغول عبادت بود، هم‌اكنون به«بيت‌النور» معروف و تا دامنه قيامت هدايتگر و الهام‌بخش بندگان عاشق عبادت و ولايت است و چه خوش سروده‌اند اهل ذوق:
اين جايگاه كه چون ماه و اختر است
خود سجده‌گاه دختر موسي بن جعفر است (6).
عالمان ديني پيوسته در حل مشكلات خويش از روح بلند ائمه و اولياي خدا استمداد مي‌جسته‌اند. عالم بزرگوار مرحوم محدث قمي در حالات بزرگ فيلسوف اسلامي، مرحوم ملاصدراي شيرازي آورده است: «مرحوم ملاصدراي شيرازي به خاطر بعضي مشكلات از شيراز به قم مهاجرت فرمود و در قريه كهك اقامت نمود. آن حكيم فرزانه هرگاه مطالب علمي برایش مشكل مي‌شد، به زيارت حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام مي‌آمد و با توسل به آن بزرگوار مشكلات علمي برايشان حل مي‌شد و از [سوي[ آن منبع فيض الهي مورد عنايت قرار مي‌گرفت» (7).
در سال 201 ق، يك سال پس از سفر تبعيدگونه حضرت رضا (ع) به شهر مرو، حضرت فاطمه‌معصومه(س) كه فراق برادر را برنمي‌تافت همراه عده‌اي از برادران خود براي ديدار امام و تجديد عهد با ايشان بدين ديار روي آورد. كاروان حضرت در بين راه گرفتار عده‌اي از دشمنان اهل بيت و ماموران حكومتي مي‌شود و در جنگي نابرابر عده‌اي از همراهان حضرت به شهادت مي‌رسند. حضرت معصومه عليهاالسلام در حالي كه از اندوه بسيار، ناتوان شده بود از همراهان خويش مي‌خواهد كه ايشان را به قم ببرند. بزرگان قم در استقبالي كم‌نظير حضور آن حضرت را گرامي داشتند. آن بزرگوار هفده روز در شهر قم به سر برد و در اين مدت مشغول عبادت و راز و نياز با پروردگار متعال بود و واپسين روزهاي عمر پربركت خويش را با خضوع و خشوع در برابر ذات پاك الهي به پايان رساند (8).
از شهر قم، در قاموس سراسر نور اهل بيت به عظمت و بزرگي ياد شده است (9). اين ديار مقدس در طول تاريخ اسلام همواره از بزرگ‌ترين مراكز نشر معارف حيات‌بخش اسلام بوده است و تربيت يافتگان مكتب فقه و حديثش احياگر فرهنگ غني اهل بيت بوده‌اند. اما اين شكوه و عظمت آنگاه فزوني يافت كه خاك پاك اين سرزمين، مدفن بزرگ يادگار آل رسول و عصاره فضايل آل بتول حضرت فاطمه معصومه (س) گرديد. هجرت زينب‌گونه و غروب جان‌سوز آن بانو در اين سرزمين، حرم اهل بيت بودن آن را تفسير كرد و سرچشمه پربركت از گنجينه‌هاي نور شد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان