21 فروردین 1395, 9:45
(بدان اي سالک راه خدا!) اينکه چه مانعي دارد يک نفر، در مواردي که خدا آن را حرام نکرده به دنبال جمع کردن بيش از حد کفاف خود باشد؟ در اينجا بحث حرام نيست، بحث لذت هاي حلال بيش از اندازه است، بحث کيف هاي مشروع و التذاذات نفسانيه است. در مباحث اخلاقي و بحث هاي رواني عوامل و اسبابي براي محبت مطرح شده که عبارتند از: التذاذ و لذت بردن، موانست و همراهي، زيبايي و جمال. در باب دنيا، چه ابزار دنيوي و چه حيات دنيوي، عوامل ايجاد محبت به نحو شديدي مطرح بوده و کارساز است. يعني هم لذت بردن از ابزار دنيوي وجود دارد، هم موانست با ابزار دنيوي در زندگي همه هست و هم جلوه ها و زيبايي هاي ابزار دنيوي موجود بوده و مي تواند محبت را در انسان ايجاد نمايد، بنابراين عوامل ايجاد محبت اگر بيش از حد کفاف مورد توجه قرار گيرد، موجبات تبديل نگرش انسان را فراهم مي آورد و نگاه الهي انسان را به نگاه مادي و دنيوي تغيير مي دهد و همين حب دنيا سبب مفاسد بعدي براي او خواهد شد. (1)
برگرفته از: 1- رسائل بندگی، آيت الله شيخ مجتبی تهرانی، ص152
روزنامه كيهان، شماره 21035 به تاريخ 27/1/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان