12 مهر 1394, 19:44
لآدابُ الدّیِنیَّهِ لِلْخِزانَهِ الْمُعینِیَّه، کتابی اخلاقی به زبان عربی نوشتة مفسر شیعی ایرانی ابوعلی فضل بن حسن طبرسی (469ـ 548 ق/1077ـ1154م). واژة «معینیّه» از آن رو در نامگذاری آن به کار رفته که مؤلّف آن را برای سلطان معینالدین ابونصر احمد بن فضل بن محمود گردآورده است.
کتاب دربارة آداب و سنّتها و اعمال و ادعیة زندگی روزانه بر پایة روایات وارده از امامان معصوم شیعی(ع) است، و دارای 14 باب در مسائلی از این دست: جامه پوشیدن، گرمابه رفتن، شانه کردن و آرایش و پیرایش موی، ناخن گرفتن و کارهایی مانند آن، نگریستن، شنیدن، خوردن، بازرگانی، زناشویی، زادن و پرورش نوزاد، خفتن و بیدار شدن، آداب دو حالت خواب و بیداری، مسافرت و آداب و ادعیة ختم کتاب. نویسنده در آغاز میگوید: کاری بهتر از این ندیدم که دست به تألیف کتابی بزنم حاوی فصلهایی دربارة آداب و ادعیه و اعمالی که با مراعات آنها، امید پاداش فراوان میرود. من این مطالب را از روایات اهل بیت علیهمالسّلام (با حذف سندها) آوردم.از این کتاب نسخههای خطی متعددی در کتابخانههای ایران موجود است: کتابخانة آستان قدس رضوی، کتابخانة دانشکده الهیّات دانشگاه تهران، کتابخانة مرکزی دانشگاه تهران و کتابخانة ملی. کتاب مکارم الاخلاق نوشته فرزند مؤلّف، مستدرک و متمّم این کتاب است.
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان