13 مهر 1394, 15:28
تبعید
در برابر سیاست هاى غربىِ رضاخانى، روحانیت دست به قیام زدند و خواستار لغو سیاست هاى ضدمذهبى رضاخانى شدند. فقیه مجاهد، مولانا، به اتفاق حضرات آیات، حاج میرزا صادق آقا مجتهد تبریزى([34]) (1269 ـ 1351 هـ .ق)، حاج میرزا ابوالحسن انگجى([35])(1282 ـ 1357 هـ .ق) و حاج میرزا باقر آقا قاضى طباطبائى([36]) (1285 ـ 1366 هـ .ق) با برنامه هاى ضددینى رضاخان مخالفت نمود. رژیم در برابر مخالفت علما چاره اى جز تبعید آنها ندید بنابراین مولانا را به همراه حاج میرزا صادق آقا مجتهد و حاج میرزا ابوالحسن انگجى به کردستان تبعید کرد. تبعید علما در تاریکى شب و در 3 جمادى الاولى (1347 هـ .ق.)، برابر با 2 آذر ماه 1307 به وقوع پیوست.([37]) معروف است عناصر حکومت رضاخان پس از دستگیرى آنها، مدتى در خارج از شهر توقف کردند و جاسوسى را جهت اطلاع از اوضاع شهر فرستادند اما چون عکس العملى از سوى مردم مشاهده نکردند، آنها را به تهران حرکت داده و به سردشت کردستان تبعید نمودند.([38])
مولانا، پس از هفتاد و هفت روز تبعید سرانجام در 13 رجب (1347 هـ .ق.) از تبعید خلاصى یافت و در بیستم رجب همان سال وارد تبریز گردید.([39])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان