ایذاء
قال الله الحکیم:
«ان الذین یوذون الله و رسوله لعنهم الله فى الدنیا و الاخرة»
«آنان‌که خدا و رسول را به مخالفت آزار و اذیت مى‌کنند خدا آنها را در دنیا و آخرت لعن کرده است»
قال رسول‌الله (صلى الله علیه و آله):
«لا یحل للمسلم اِن یشیر الى أخیه بنظرة تؤ ذیه»
«براى مسلمان روا نیست، به برادر مؤمن نوعى نگاه کند که موجب اذیت او شود»
شرح کوتاه :
از آنجایى که خلائق عیال حق هستند و سر آمد آنها اهل ایمان است، کسى که براى خلائق سودمند باشد نزد خدا محبوب است .
منشأ اذیت و آزار آنها را مخصوصاً مؤمن بهر شکل از دشنام و تهمت و ستم، و... فراهم کند انگار با خدا اعلان جنگ کرده است، چنان‌که در قیامت حق تعالى مى‌فرماید:
«کجایند کسانى که در دنیا دوستانم را اذیت مى‌کردند؛ عده اى برخیزند در حالى که صورتشان گوشت ندارد، خداوند امر مى کند آنان را به دوزخ بیندازند».
پس پرهیز از هر نوع آزار به دیگران از پدر و مادر و همسایه و دوست لازم و ضرورى است و اگر احیاناً اتفاق افتد از طرف مقابل بخواهد او را ببخشد.
1- اذیت به امام سجاد (علیه‌السّلام)
مردى شجاع در مدینه بود که همه را مى‌خندانید و با مسخرگى رزق و معیشت خود را در مى‌آورد.
جماعتى گفتند: خوب است امام سجاد را دعوت کنیم و قدرى او را بخندانى؛ شاید از گریه‌هاى زیاد لحظه‌اى ساکت شود.
جمع شدند و رفتند خدمت امام، که در راه حضرت را دیدند، با دو نفر از غلامان مى‌آمد. آن شخص عباى امام را از شانه‌اش جمع کرد و به شانه‌اش انداخت و همراهان شروع به خنده کردند.
امام فرمود: این کیست؟ گفتند: مردى است که مردم را مى‌خنداند و از آنها پول مى‌گیرد.
فرمود: به او بگویید، روز قیامت آنان که عمر خود را به بطالت گذرانیدند زیان مى‌برند.
بعد از این کلام آن شخص دست از اذیت و حرکات ناشایست کشید و به راه راست هدایت یافت.