11 مهر 1396, 15:25
«و نحنُ اهلَ البیت اَوْلی بولایة هذا الامر علیکم فی هذا المدَّعینَ ما لیس لَهُم» (وقعه الطف، ص170)
« ما خاندان پیامبر بر تصدی این امر (خلافت و حکومت بر شما) از این مدعیان ناحق، سزاوارتریم.»
توضیح:از مهم‌ترین اصول اسلام، «ولایت» است. ولایت به معنی پذیرفتن رهبری پیشوای الهی و نیز اعتقاد به این که امامان معصوم، پس از پیامبر اسلام، از سوی خداوند بر مردم ولایت دارند. نظام سیاسی اسلام و شیوۀ حکومتی دین بر پایۀ ولایت است. «ولیّ خدا» حاکم الهی بر مردم است و اطاعت او به عنوان «اولی الامر» واجب است. ولایت، هم یک مسأله عاطفی و درونی نسبت به «اهل بیت» است، هم یک مسأله اعتقادی است؛ یعنی پیشوایی ائمه معصوم(ع) را از جانب خدا دانستن و به جانشینی آنان برای رسول خدا عقیده داشتن، هم یک موضوع سیاسی است یعنی شیوه و نظام حکومتی در اسلام، که در عصر حضور، ولایت امر به عهدۀ امامان است و در عصر غیبت، متعلّق به فقهای عادل شیعه است.
ولایت بر مسلمین را امامان، حق خودشان می‌دانستند و به غاصب بودن دیگران عقیده داشتند، چرا که این منصب الهی از سوی خدا برای ائمه تعیین شده است و پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز بارها آن را اعلام داشته است. آنان که به ناروا بر مسند زعامت مسلمین و خلافت و جانشینی پیامبر تکیه زدند، وصیّت و فرمان پیامبر را زیر پا گذاشتند. ولایت در اسلام بر پایۀ لیاقت و صلاحیّت است و صالح‌ترین فرد برای زمامداران مسلمانان امامان معصوم بودند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان