27 بهمن 1395, 2:59
پاسخ:در قرآن کريم عواملي براي بخشش گناهان بيان شده، از جمله:
1- توبه واقعي و استغفار و جبران و اصلاح گذشته، «الاالذين تابوا و اصلحوا و بينوا فاولئک اتوب عليهم و انا التواب الرحيم» (بقره- 160) البته توبه کتمان حق، بيان کردن آن و توبه ترک نماز، قضاي آن و توبه تلف کردن مال مردم، پرداخت آن است.
2- ترک گناهان کبيره سبب بخشايش ساير گناهان است. «ان تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سيئاتکم» اگر از گناهان بزرگي که از آن نهي مي شويد، پرهيز کنيد، گناهان کوچک شما را مي پوشانيم. (نساء، 31)
3- انجام دادن کارهاي نيک، «ان الحسنات يذهبن السيئات» حسنات، سيئات (و آثار آنها را) از بين مي برند.
4- نماز جماعت، در حديث مي خوانيم: شخصي پس از نماز، خدمت پيامبر(ص) رسيد و گفت: من خلافکارم! مرا حد زده و تنبيه کنيد! حضرت فرمود: چون در نماز جماعت شرکت کرده اي خدا تو را مي بخشد؛ البته حساب مال مردم جداست.
5- پاک کردن مال از حرام، از امام صادق عليه السلام سؤال شد:
شخصي از راه طاغوت دارايي و درآمدي را به دست آورده و به فقرا کمک مي کند و آيه «ان الحسنات يذهبن السيئات» (هود- 114) را دستاويز قرار مي دهد.
حضرت فرمود: «ان الخطيئه لاتکفر الخطيئه» (تفسير نور، ج 5، ص 391، به نقل از تفسير کنزالدقائق) با گناه نمي توان گناهي را پوشاند. آنچه را به دست آورده، مال حرام است و تصرف در مال حرام - به هر شکل- حرام است.
6- گذشت از خطاهاي مردم، قرآن ابتدا مي فرمايد: «وليعفوا و ليصفحوا» سپس می‌فرمايد: «الاتحبون ان يغفرالله لکم» (نور- 22) مردم بايد از خطاي يکديگر بگذرند، کدورت ها را کنار بزنند، آيا دوست نداريد که خداوند شما را ببخشايد؟
روزنامه كيهان، شماره 21102 به تاريخ 18/4/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان