رساله اول به تیموتائوس Timothy 1

كلمات كليدي : اول تيموتائوس، نامه هاي پولس، عهد جديد، كتاب مقدس، رسالات شباني

نویسنده : هادی جهانگشای

نویسنده، زمان و مکان نگارش

رساله اول پولس به تیموتائوس در ردیف پانزدهم از سری کتب عهد جدید قرار گرفته است. این نامه از جمله رساله‌هایی می‌باشد که در کتاب مقدس به پولس منسوب است و کلیسا عموماً این انتساب را تأئید کرده است. اما دانشمندان کتاب مقدس این مطلب و این ادعای کلیسا را تائید نمی‌کند[1] آنها اعتقاد دارند که گنجینه لغات و سبک نگارش این رساله ویژگی و خصوصیات لازم برای انتساب به پولوس را ندارد. به احتمال زیاد این رساله در سال 57 میلادی و در شهر مقدونیه نوشته شده است.[2] البته نویسنده مسیحی «ایتن شارپانتیه» در کتاب خود به نام: چگونه عهد جدید را بخوانیم(سطح عالی)، جملاتی را بیان می‌کند که نشان از نویسنده‌ای غیر از پولس می‌باشد، وی این گونه می‌گوید: این نامه‌ها (تیموتائوس، تیطُس) چه توسط پولس و چه بعد از مرگ وی توسط یکی از شاگردانش نوشته شده باشد، به روشنی تمایلات پولس در پایان عمرش را نشان می‌دهد.[3]

رساله اول تیموتائوس به عنوان رسالات شبانی معروف می‌باشد زیرا این رساله(به همراه 2 رساله دیگر یعنی تیموتائوس دوم و تیطُس) در ارتباط با شبانی کردن کلیساها تعلیم می‌دهند. پولس پس از آزادی از زندان روم مسئولیت اداره کلیسای افسس را به تیموتائوس سپرد و خود به عنوان چهارمین سفر بشارتی رهسپار فیلپی در شمال یونان گردید، به احتمال زیاد این نامه را همان زمان نگاشته است.[4] لفظ تیموتائوس[5] به معنای احترام نماینده خدا می‌باشد[6] البته برخی هم آن را تاج معنی کرده‌اند، وی شاگرد مورد علاقه پولس بود. پدر تیموتائوس یونانی و مادرش مسیحی یهودی نژاد بود و خود او در لستره به دنیا آمد(Lystra لستره شهری در ایالت رومی غلاطیه، و به فاصله 18 مایلی جنوب غربی ایقونیه(Iconium) قرار گرفته است. او از کودکی کتب عهد عتیق را آموخته بود. پولس او را به نام «فرزند حقیقی من در ایمان» می‌خواند. در اولین سفر پولس به دربه(Derbe دربه شهری کوچک در دامنه کوه تاروس(Tarurus) به فاصله 16 مایلی شرق لستره قرار گرفته است.) و لستره ایمان آورد.

ظاهراً تیموتائوس زیر نظر مادر و مادربزرگش لوئیز آموزش دیده بود. احتمالاً به علت یونانی بودن پدرش، ختنه نشده بود. پولس قصد داشت او را به جایی ببرد که یهودیان زیادی در آنجا زندگی می‌کردند به همین جهت قبل از بکارگیری تیموتائوس وی را ختنه کرد. پولس، سیلوانس و تیموتائوس به شمال غربی آسیای صغیر حرکت کرده و به ترواس رسیدند. لوقا در آنجا به آنان پیوست تیموتائوس بعداً پولس را در آتن همراهی کرد و از آنجا به تسامونیکی فرستاده شد. تیموتائوس در قرنتس به پولس پیوست، به احتمال زیاد بعد از آزادی پولس از اولین اسارت، او را در افسس گذاشت و طبق (اخبار کلیسا) او اولین اسقف کلیسای افسس بوده است. بسیاری معتقدند که تیموتائوس شخصیت ترسویی داشت.[7] در ابتدای ترجمه تفسیری کتاب مقدس آمده است که پولس با اطمینان کامل مسئولیت سنگین کلیسای افسس را به او واگذار کرده بود. در این نامه پولس، شرایط یک رهبر واقعی را به او یادآوری می‌کند.[8]

محتوا

این نامه با معرفی نویسنده و مخاطب در ابتدا آغاز می‌گردد و بلافاصله بعد از معرفی، با تعالیمی که با ادبیات و الهیات پولسی سازگار نیست به مبارزه بر می خیزد و از آن‌ها به بیهوده گویی و انحرافات تعبیر می‌کند، پولس در مورد شریعت می نویسد: و این را بداند که شریعت به جهت عادل موضوع نمی‌شود(یعنی این احکام برای کسیکه ایمان آورده مربوط نیست) بلکه برای سرکشان، طاغیان و بی دینان و گناهکاران و ناپاکان و حرامکاران و قاتلان پدر و مادر و قاتلان مردم و ...می‌باشد.[9] در ادامه پولس درباره خودش و ایمان خود صحبت می‌کند و ادعا می‌کند که از طرف خداوند به این امر انتخاب شده است. و نیز گذشته خود را یادآور می‌شود که مسیحیان را مورد آزار و ضرب و شتم و شکنجه قرار می‌داده.

در باب دوم دستوراتی در خصوص دعا کردن و عبادت را نوشته است. در این باب پولس برداشت‌های خود را از آمدن عیسی (ع) این گونه بیان می‌کند. خدا واحد است، و میان مردم و خدا، انسانی وجود دارد به نام عیسی مسیح که جان خود را فدای تمام بشریت کرد تا به وسیله این کار خدا و انسان را با یکدیگر آشتی دهد. بعد از این مطالبی را در مورد حیا و عفت زنان می‌نویسد پولس به زنان می‌گوید: زن با سکوت به کمال اطاعت تعلیم گیرد و زن را اجازت نمی‌دهم که تعلیم دهد یا بر شوهر مسلط شود بلکه در سکوت بماند زیرا که اول آدم ساخته شد و بعد حوا و آدم فریب نخورد بلکه زن فریب خورد.[10] پولس در باب سوم خصوصیات و اخلاق یک شماس و کشیش را بیان می‌کند. پولس در باب چهارم این کتاب از برخی از افراط  تفریط‌ها سخن مِی‌گوید در این باب صحبت از دینداری می‌کند پولس در مورد دینداری می‌نویسد. لیکن دینداری برای هر چیز مفید است که وعده زندگی حال و آینده را دارد.[11] در باب بعدی راهنمایی‌هایی را در خصوص رفتار با بیوه‌ زن‌ها پیرمردها و جوانان و کشیشان به تیموتائوس می‌کند. پولس در مورد حق الزحمه کشیشان می‌گوید کشیشانی که نیکو پیشوایی کرده‌اند مستحق حرمت مضاعف می‌باشند، علی الخصوص آنانی که در کلام و تعلیم محنت می‌کشند. زیرا کتاب می‌گوید: «گاو را وقتی که خرمن را خرد می‌کند، دهن مبند» و «مزدور مستحق اجرت خود است» در باب  ششم در مورد رفتار غلامان مسیحی صحبت می‌کند و در ادامه خطر تعالیم غلط و پول دوستی و عدم قناعت را به تموتائوس می‌نویسد. در آخر این باب توصیه‌هایی شخصی به تموتائوس می‌کند. این کتاب در 6 باب به اتمام می‌رسد.