رساله پولس به فلیمون Philemon

كلمات كليدي : كتاب مقدس، عهد جديد، نامه هاي پولس، فليمون، نامه هاي زندان

نویسنده : هادی جهانگشای

رساله پولس رسول به فلیمون کوچکترین کتاب از سری کتب عهد جدید و نیز کوچکترین نامه از نامه‌های پولس است که این کتاب در ردیف هجدهم کتب عهد جدید قرارا گرفته.

نویسنده، تاریخ و مکان نگارش

این نامه از رساله‌هایی به شمار می‌رود که در انتساب آن به پولس تردیدی نسیت، علاوه بر آنکه کلیسا آن را به پولس نسبت می‌دهد، دانشمندان کتاب مقدس نیز در انتساب آن به پولوس کم تر تردید کرده‌اند.[1] این نامه در زمره رساله‌های زندان معروف است چرا که احتمالاً پولس این رساله کوتاه را همزمان با رساله‌های؛ کولسیان و افسسیان، در زندان روم و در بین سال‌های 61- 63 میلادی نوشته است.[2] اگر چه احتمال دارد آنها را از افسس نوشته باشد.[3]

تاریخچه

فلیمون به معنای شفیق و مهربان می‌باشد.[4] وی مسیحی ساکن کولسی[5](شهری در فریچه در حدود 12 مایلی لادوکیه در جنوب غربی آسیای صغیر که راه اصلی تجاری ما بین افسس، طرسوس و سوریه بوده است. کلیسای این شهر احتمالاً توسط اپفراتس تاسیس شده) بوده[6] که توسط پولس ایمان آورده بود. او شخص ثروتمندی بود. یک کلیسای خانگی، در خانه او تشکیل می‌شد. به نظر می‌رسد که پولس و فلیمون دوستان صمیمی بودند، اُنیسیمُس، نام یکی از برده‌های فلیمون بود که از ارباب خود، فلیمون مقداری پول دزدیده بود و به روم فرار کرده بود.[7] تا در میان انبوه جمعیت آنجا از دسترس آشنایان دور باشد. وی تصادفاً باپولس آشنا شده و به مسیح(ع) ایمان می‌آورد. پولس وی را به همراه نامه‌ای به نزد ارباب سابق خود می‌فرستد و از او خواهش می‌کند که وی را مورد عفو قرار دهد.[8] چرا که بر طبق قانون رومیان، مجازات انیسیمس مرگ بود. نویسنده مسیحی در مورد این نامه این چنین نوشته است: یادداشت پولس برای فلیمون شخصی‌ترین نامه پولس است؛ شخصیت او در این نامه کاملاً نمایان می‌شود. در این نامه می‌توانیم ماهیت زندگی پولوس در کلیسایی که در دنیای امت‌ها رشد کرده را حدس بزنیم. مردم از اینکه پولس سخنی از الغای بردگی نمی‌گوید متعجب شده‌اند.[9]

مریل سی تنی در مورد این نامه نوشته است که رساله پولس به فلیمون شامل عالی‌ترین تصویر مفهوم بخشایش در عهد جدید است.[10]

محتوا

این کتاب با بیان اینکه پولس اسیر عیسی مسیح می‌باشد آغاز می‌گردد و با بیان اینکه تیموتائوس، فلیمون، اپفیّه و اَرخِس مخاطبان این نامه هستند ادامه می‌یابد. آیات بعدی شکرگزاری و دعا برای فلیمون می‌باشد به جهت اینکه ایشان به مسیح (ع) ایمان آورده‌اند. در آیات 8 و 9 پولس می‌نویسد: در ضمن می‌خواهم از تو خواهشی کنم هر چند که حق دارم به نام مسیح حکم کنم که آنچه درست است انجام دهی، اما به سبب محبتی که نسبت به تو دارم ترجیح می‌دهم از تو خواهش کنم.[11] تا وی را قبول کنی و باز هم به خدمت بگیری. پولس در این مورد برای فلیمون می‌نویسد که او را نزد تو پس می‌فرستم پس تو هم او را بپذیر. وی در ادامه می‌نویسد که من می‌خواستم  او را نزد خود نگاه دارم تا به عوض تو مرا در زنجیرهای انجیل خدمت کند.[12] در آیه 19 نویسنده این نامه معلوم می‌گردد؛ من که پولس هستم به دست خود می‌نویسم، خود ادا خواهم کرد. پولس در آیه 22 به فلیمون می‌نویسد: معهذا منزلی نیز برای من حاضر کن، زیرا که امیدوارم از دعاهای شما بخشیده شوم. و در آخر هم از طرف کسانیکه در کنار وی بود به فلیمون سلام می‌رساند و نامه را به پایان می‌رساند.