12 دی 1396, 11:35
قال علی (ع) :« لا میراثَ کالأدب » (نهج البلاغه ، حکمت 113)
یکی از مسائلی که در اسلام مورد تأکید قرار گرفته، ادب و تربیت نیکو برای فرزندان است. در اسلام، فرزند صالح و شایسته که در سایه آداب اسلامی پرورش یافته، گلی از گلهای بهشت خوانده شده است.
پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌فرمایند :
« الولدُ الصالحُ ریحانةٌ من ریاحین الجنّة »[1]
فرزند نیکو و شایسته، گلی از گلهای بهشت است.
در مقابل، فرزند بد که تحت تربیت اسلامی و ادب صحیح قرار نگرفته باشد، باعث سرافکندگی و بی‌آبرویی خانواده خود خواهد بود.
حضرت علی(ع) می‌فرمایند :
« ولدُ السّوء یَهدم الشّرفَ و یَشین السّلفَ »[2]
فرزند بد، باعث خراب شدن شرافت و بزرگی می‌شود و گذشته انسان را زشت و نابود می‌کند.
بنابراین، ضروری است که فرزندان خود را از همان دوران طفولیت و کودکی به آداب اسلامی تربیت کنیم. امام صادق (ع) می‌فرمایند :
« إنّ خیرَ ما وَرث الآباء لأبنائهم الأدب، لا المال؛ فان المال یَذهب و الأدب یَبقی »[3]
همانا بهترین چیزی که پدران برای فرزندان خود به ارث می‌گذارند، ادب وتربیت است نه مال؛ چراکه مال از بین می‌رود ولی ادب باقی می‌ماند.
آورده‌اند، روزی که می‌خواستند سقراط را محاکمه کنند، از او پرسیدند: بزرگترین آرزویی که در دل داری چیست؟ سقراط گفت : بزرگترین آرزوی من این است که به بلندترین مکان در آتن صعود کنم و با صدای بلند به مردم بگویم: ای رفقا! چرا با این حرص و ولع بهترین و عزیزترین سال‌های عمر خود را به جمع‌آوری ثروت و طلا می‌گذرانید؟ در حالی‌که آنگونه که شایسته است در تعلیم و تربیت اطفالتان؛ که روزی مجبور هستید ثروت خود را برای آنها باقی بگذارید، همّت نمی‌گمارید!؟[4]
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان