24 اردیبهشت 1396, 23:55
آموزههای دینی، مهمترین عامل پیروزی در عرصههای گوناگون زندگی را، صبر و ایستادگی معرفی میکند.
قرآن به صراحت بر این نکته تأکید میورزد که صبری مورد ستایش خداوند است که انگیزه اش فقط جلب رضایت و خشنودی خداوند متعال باشد، نه اینکه شخص بخواهد به وسیله آن، کسب شهرت کند یا با صبر و تحمّل سختیها و شکنجهها، در نظر دیگران به صورت قهرمان درآید. در آیه ای میخوانیم: «صبرت را فقط برای پروردگارت قرار بده، نه برای احدی غیر از او». باز قرآن در تبیین اوصاف خردمندانِ واقعی میفرماید: «خداوند از این انسانها فقط به خاطر صبر کردن تجلیل نمیکند، بلکه بزرگداشت خداوند، بدان جهت است که شکیبایی آنان برای پروردگارشان بوده است».
انجام دستورات دینی، نیازمند غلبه بر راحتطلبی و تحمل دشواریهای آن است. امیرمؤمنان علی(ع) در تفسیر آیه «کسانی که گفتند پروردگار ما خداوند یگانه است، سپس استقامت ورزیدند»، میفرماید: «شما گفتید پروردگار ما اللّه است، پس اکنون بر این گفته خود پای مردی کرده، بر انجام دستورهای کتاب او، و در راهی که شما را به آن فرمان داده است، در طریق پرستش شایسته او استقامت به خرج دهید. پس از دایره فرمانهای او خارج نشوید، در دین و آیین پیامبر او بدعت ایجاد نکنید و هرگز با آن به مخالفت برنخیزید». پیامبر اکرم(ص) هم در اشاره به این آیه، به صورت هشدار میفرماید: «گروهی این سخن را گفتند، سپس بیشتر آنها کافر شدند، اما کسانی که این سخن را بگویند و همچنان به آن تداوم دهند، تا هنگام مرگشان فرا رسد، استقامت کنندگان واقعی به شمار میآیند».
بر اساس اعتقاد اسلامی، پاداش بزرگ با تحمّل بلاهای بزرگ نصیب انسان میشود. بنابر فرموده امام صادق(ع) برای بنده نزد خداوند درجاتی از کمال است که چه بسا با عمل نیک به آنها نرسد. در این هنگام، خداوند او را به نوعی گرفتاری مبتلا میسازد که اگر بر آن صبر کند، خداوند او را به بالاترین مرتبه کمال میرساند. نیز خداوند در قرآن کریم چه زیبا میفرماید: «بدون تردید به کسانی که صبر پیشه ساخته اند، به گونه ای بهتر از آنچه عمل کردند، پاداش خواهیم داد».
ارزشمندترین نوع شکیباییها، شکیبایی در برابر گناهان است؛ چرا که این امر در دست یابی به سعادت واقعی و کمال انسانی از دیگر انواع صبر مؤثرتر میباشد. چه بسیار انسانها که با ترک یک گناه بزرگ، یک شبه ره صد ساله سلوک را پیمودهاند. امام علی(ع) در ضمن اشاره به اقسام صبر و فضیلت آن در برابر گناهان، میفرماید: «شکیبایی دوگونه است: شکیبایی در برابر مصیبت که نیکو و زیباست، و بهتر از آنْ شکیبایی در برابر کارهایی است که خدا بر تو حرام کرده است».
به تصریح قرآن، اگر انسان در هنگام دست یابی به امکانات دنیوی، نتواند خود را نگه دارد، چه بسا دچار طغیان و سرکشی خواهد شد. از این رو، خداوند متعال به صورتهای مختلف، به مؤمنان هشدار میدهد که مبادا اموال و اولاد، شما را از یاد خدا مشغول و غافل سازد. معنای صبر بر نعمتها، این است که انسان، به آنها مطمئن نشود و بداند که همه نعمتها در نزد او امانت هستند و به زودی از او گرفته خواهند شد. پس هم اکنون که آنها در اختیار او قرار گرفته اند، نخست وظایف خود را در قبال آنها به درستی انجام دهد و آنها را در راههایی که خداوند دستور داده است خرج کند؛ و سپس به واسطه برخورداری اش از آنها، به دیگران فخرفروشی نکند؛ و سوم اینکه در هنگام بخشش از آنها به دیگران، منتی بر آنان نگذارد.
یکی از بدترین کارها این است که انسان بی آن که از نزاعی آگاهی داشته باشد، پیشاپیش درباره آن اظهار نظر کند. بسیاری از مردم، بدون دلیل منطقی و تنها برای خودنمایی و غرور بی جا، در دعوای دیگران دخالت میکنند. در این صورت، نزاعی که ممکن بود با مصلحت سنجی طرفین، پایان پذیرد، به یک اختلاف ریشه ای و عمیق تبدیل میگردد. در چنین حالتی، اگر نزاع به درگیری فیزیکی منجر شود، دخالت کننده مقصر خواهد بود. افزون بر این، پیامدهای اجتماعی این گونه درگیریها نیز بسیار زیان بار است. البته، این گونه افراد به زودی از کرده خود پشیمان خواهند شد، ولی «چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟». پیامبر گرامی اسلام با انتقاد از این عمل ناسنجیده، میفرمایند: مَنْ جادَلَ فِی خُصُومَهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ لَمْ یَزَلْ فِی سَخَطِ اللّه ِ حَتّی یَنْزَعَ. هر کس بدون آگاهی در خصومتی شرکت کند، در خشم خداست تا آن گاه که از آن دست بردارد.
داشتن روحیه گذشت، نشانه همت بلند و قدرتِ استقامت فرد است. کسانی که روحیه گذشت دارند، افزون بر اینکه میتوانند در برابر سختیهای روزگار استقامت کنند، بر نیروی خشم خود نیز مسلط خواهند شد. چنین افرادی این قدرت را دارند تا در مقابل بی ادبی، آرامش خویش را حفظ و حتی در بعضی موارد، از تقصیر دیگران چشم پوشی کنند. از نظر اسلام، انسانهای با گذشت در این جهان، به ناراحتی و ناملایمات گرفتار نمیشوند و در آخرت نیز از لطف و محبت خاص الهی بهره مند خواهند شد. در حقیقت، آنان بلند همت اند و خداوند به دلیل عظمت وجودی شان، آنان را در پناه لطف و عنایت خاص خود قرار میدهد. پیامبر رحمت میفرمایند: اِسْمَحْ یُسْمَحْ لَکَ. آسان گیر تا بر تو آسان گیرند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان