دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

آب مضاف

No image
آب مضاف

كلمات كليدي : آب، آب مطلق، آب مضاف، اقسام آب

نویسنده : داریوش سعادتی لیلان

آب واژه‌ای است که مفهوم آن بدیهی و نزد همگان معلوم است و از آنجا که هر چه قدر مفهومی بدیهی‌تر باشد، تعریف و تبیین آن برای دیگران، سخت‌تر خواهد بود. [به دلیل آن که معرِّف باید أجلی از معرَّف باشد] تعریف مفهوم آب نیز از این قبیل است. به طور خلاصه می‌توان گفت: منظور از آب، مایع سیّالی است که از ترکیب دو اتم ئیدروژن با یک اتم اکسیژن تشکیل یافته است که در حالت معمولی به صورت مایع است ولی می‌تواند به شکل جامد (یخ) و گاز (بخار آب) نیز درآید و دارای رنگ و طعم و بوی خاصی نمی‌باشد.

اقسام آب:

آب در یک تقسیم بندی بر دوقسم است: آب مطلق و آب مضاف.

اول: آب مطلق: آبی است که اطلاق کلمه آب بر آن بدون هیچ اضافه و قیدی صحیح باشد؛ و به عبارت دیگر آبی است که با چیزی دیگر مخلوط نشده باشد و اگر هم چیزی با آن مخلوط شد، به طوری نباشد که دیگر عرفاً به آن آب گفته نشود مانند آب باران و آب دریا؛ اگر چه چیزی به آنها مخلوط شده و این آب‌ها املاحی در خود دارند ولی باز هم در عرف به آنها آب گفته می‌شود.

دوم: آب مضاف: آبی است که اطلاق کلمه آب بر آن به تنهایی صحیح نباشد؛ اعمّ از این که از چیزی گرفته شده باشد مثل آب هندوانه و گلاب؛ یا با چیزی مخلوط شده باشد به طوری که دیگر به آن آب نمی‌گویند مانند شربت یا آب گِل؛ و یا به شکل دیگری باشد مثل آب دهان و چشم و غیره.[1]

آب مضاف مخلوط یا ترکیبی است که اگر چه درون آن مولکول‌های آب نیز وجود دارد ولی این مولکول‌ها با مولکول‌های عناصر دیگر به نحوی مخلوط یا ترکیب شده است که دیگر در عرف به این مخلوط یا ترکیب آب گفته نمی‌شود و اگر آب را بر آن استعمال کنند، به صورت مضاف و اضافه شده به مفهوم دیگری خواهد بود مانند آب گِل یا گلاب که بیانگر مخلوط یا ترکیبی است که از اجتماع مولکول‌های آب با مولکول‌های گِل (در آب گِل) یا از اجتماع مولکول‌های آب با مولکول‌های گُل (در گلاب) تشکیل شده است.

در وجه تسمیه آب مضاف دو نظر می‌توان ارائه کرد: اول: آب مضاف حکایت از آبی می‌کند که به چیز دیگری اضافه شده است؛ دوم: آب مضاف حکایت و بیانگر مفهومی است که برای بیان آن از اضافه شدن لفظ آب به یک لفظ دیگر استفاده می‌شود.

ذکر این نکته ضروری است که اگر آب با چیز دیگری مخلوط یا ترکیب شود امّا به نحوی که باز هم به آن آب گفته شود در این صورت آب مورد نظر آب مطلق محسوب می‌شود نه آب مضاف، اگر چه رنگ یا طعم آ ب را تغییر داده باشد مانند آبی که مقداری رنگ یا نمک به آن اضافه شده باشد که در این صورت باز هم آب مطلق می‌باشد.[2]

خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:

«و انزلنا من السماء ماءاً طهوراً»

«یعنی ما از آسمان آبی فرستادیم که پاک است و پاک کننده»

حال سوال این است که آیا این حکم شامل آب مضاف هم می‌شود یا نه؟ به عبارت دیگر آیا آب مضاف پاک است و در صورت مثبت بودن پاسخ آیا پاک کننده هم هست و آیا می‌توان با آن وضو یا غسل کرد یا نه؟ پاسخ این است که آب مضاف به خودی خود پاک است مگر این که با نجاستی برخورد نماید. بنا به اجماع فقها آب مضاف هر چه قدر هم زیاد باشد به محض ملاقات با نجس – هر چه قدر کم باشد – نجس می‌شود. قریب به اتفاق فقها قائلند که آب مضاف پاک کننده نیست که در مقابل آن قول شیخ صدوق (ره) به جواز وضو و غسل با گلاب و قول سید مرتضی (ره) به جواز رفع حدث با آن است؛ نظر فقهای معاصر نیز این است که آب مضاف پاک است ولی پاک کننده نیست.[3][4]

مقاله

نویسنده داریوش سعادتی لیلان

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

جدیدترین ها در این موضوع

رزق حلال

رزق حلال

امام صادق (ع) قرمودند: «ترک یک لقمه‌ حرام‌ نزد خدا، محبوب تر است از هزار رکعت نماز مستحبی.» (بحار الأنوار (ط ـ بیروت)، ج‌90، ص373)
نفاق

نفاق

امیرالمؤمنین علی (ع):«از نفاق دوری کن، به درستی که فرد دو رو نزد خداوند متعال دارای جایگاه و منزلت نیست.» (شرح آقا جمال خوانساری بر غررالحکم و دررالکلم، ج‌2، ص304)
عفت در کلام امیرالمومنین(ع)

عفت در کلام امیرالمومنین(ع)

حضرت علی(ع) فرمودند: «هرکس اعضا و جوارح خویش را از حرام بازدارد، اخلاقش نیکو می گردد.» (شرح آقا جمال خوانساری بر غررالحکم و دررالکلم، ج‌5، ص432).
دوری از موضع تهمت

دوری از موضع تهمت

امام صادق (ع) فرمودند: هرگاه مؤمن به برادر [دینی] خود تهمت بزند، ایمان در قلب او از میان می‌رود، هم چنان که نمک در آب، ذوب می‌شود. (مشکاةالأنوار فی غررالأخبار، طبرسی، علی بن حسن، ص319)
قناعت

قناعت

حضرت علی (ع) فرمودند: «به جستجوی بی‌نیازی برخاستم، آن را جز در قناعت نیافتم؛ همواره قناعت کنید، تا بی‌نیاز باشید.» (جامع الأخبار (للشعیری)، محمد بن محمد،ص123)

پر بازدیدترین ها

عن ام البنین (علیها السلام): «أخبِرنی عَن أبِی عَبدالله الحُسَین، …أولادی وَمَن تَحتَ الخَضراء کُلُّهُم فداءُ لأبی عَبدِاللهِ الحُسین»

عن ام البنین (علیها السلام): «أخبِرنی عَن أبِی عَبدالله الحُسَین، …أولادی وَمَن تَحتَ الخَضراء کُلُّهُم فداءُ لأبی عَبدِاللهِ الحُسین»

حضرت ام البنین (علیها السلام): «از ابا عبدالله الحسین (ع) به من خبر بده! …فرزندانم و تمام کسانی که زیر آسمان کبودند، همه به فدای ابا عبدالله الحسین (ع) باد!» (منتهی المقال، ج 2، ص 70؛ تذکره الشهداء، ص 443)
قال رسول الله (صلی‌الله علیه‌ وآله وسلم): «یا سلمان! مَنْ اَحَبَّ فاطمه ابنتی فهو فی الجنّة معی...»

قال رسول الله (صلی‌الله علیه‌ وآله وسلم): «یا سلمان! مَنْ اَحَبَّ فاطمه ابنتی فهو فی الجنّة معی...»

رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله وسلم) فرمود: «ای سلمان! کسی که فاطمه دخترم را دوست بدارد، در بهشت با من است...» (فرائد السمطین، ج2، ص 68)
No image

امام حسین (ع): «الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرَّت معایشُهم فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون»

«مردم بندۀ دنیایند و دین بر زبانشان می‌چرخد و تا وقتی زندگی‌هاشان بر محور دین بگردد، در پی آنند، امّا وقتی به وسیلۀ «بلا» آزموده شوند، دینداران اندک می‌شوند.»
No image

قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلّى اللّه علیه و آله):«اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً.»

پیامبر اکرم (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: «براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.» (جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556)
«وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَاد» (بقره/207)

«وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَاد» (بقره/207)

«افرادی هستند (امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام)) که جان خویش را با خداوند معامله می‌کند به خاطر به دست آوردن رضایت او، و خداست که نسبت به بندگانش مهربان است».
Powered by TayaCMS