بهره گیرى از اندیشه دیگران

بهره گیرى از اندیشه دیگران

علاّمه مى گوید:

«بشر غیر معصوم، خالى از اشتباه نیست. کارهایى که اشخاص به تنهایى انجام مى دهند، اشتباهات زیادى داردولى کارهاى جمعى، این گونه نیست. اگر کارى را در جمع محققان مطرح کنیم و همه شان نظر بدهند، از درصد اشتباهات بسیار کاسته مى شود. افرادى که به تنهایى کار مى کنند، باید کارهاى خود را به دیگران عرضه کنند تا اگر اشتباهى شده، رفع شود. علت وجود برخى اشتباهات آشکار و مهم در کتاب هاى بزرگان، همین است که آنها تنها کار را انجام داده اند و به دیگران نشان نداده اندمثلاً یقین دارم که مختار 228 باب خطب نهج البلاغه^[40] (لله بلاء فلان...) که چند جمله بیشتر نیست، از حضرت امیر نیست. قرائن و شواهد وجود دارد که این عبارت، از دیگرى است. اگر سیّد رضى(رحمه الله)سخنان را بر استادش شیخ مفید یا برادرش سیّد مرتضى عرضه مى کرد، آنها نمى گذاشتند این خطبه به عنوان کلام حضرت امیر (علیه السلام)در نهج البلاغه درج شودلکن چون کتاب به نظر آن دو بزرگوار نرسید، این گونه شد».

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه