مصاحبه کننده: حسین محمودی فرد
به نظر شما جشنواره امسال چطور بود؟ آیا نسبت به جشنواره سال گذشته پیشرفتی داشته‌ایم؟
جشنواره امسال نسبت به جشنواره سال گذشته یک تفاوت جدی داشت و آن اینکه در جشنواره سی و یکم کمتر شاهد مرز شکنی و خط شکنی اخلاق جامعه و باورهای جامعه بوده‌ایم یعنی یک مقدار از نقص وحشتناکی که جشنواره سال گذشته داشت و در بسیاری از فیلم‌های سال گذشته شاهد درنوردیده شدن مرزهای اخلاقی و اعتقادی جامعه بودیم در این جشنواره کمتر شد و یک مقدار این نقص ترمیم شده بود.
در جشنواره سی و یکم خیلی از اسم‌های بزرگ نیستند بلکه واقعیت‌های سینما و سینما گران جوان وارد جشنواره امسال شدند یعنی جوانانی آمدند که اسمشان مهم نیست بلکه آثارشان معرفی کننده آنهاست و اسم و سابقه‌ای را یدک نمی‌کشند تا آثارشان را تحت تاثیر قرار دهند یعنی نان شهرتشان یا اسمشان را نمی‌خورند و هر چه دارند اثرشان است و این نقطه قوت جشنواره امسال بود.
به نظر شما فیلم‌های داستان‌گو موفق بودند یا فیلم‌های مدرن و پست مدرن؟
فیلم‌هایی که فاقد داستان هستند در برقراری ارتباط با مخاطب و بیان محتوای‌شان دچار مشکل جدی هستند یعنی فیلم‌هایی که داستان ندارند یا فاقد داستان قوی هستند در بیان محتوا زبان الکنی دارند و به همین خاطر فیلم‌های مدرن یا پست مدرن یا ماوراء یا هر اسم عجیب دیگر که از آنها نام برده می‌شود صد‌ها برداشت متفاوت می‌توان از آنها داشت که معلوم نیست که اصلا این برداشت‌های متفاوت از اثر در ذهن سازندگان فیلم بوده باشد یا درست باشد. یعنی از این فیلم ها نمی‌شود توقع داشت محتوا داشته باشند و به مخاطب انتقال دهند. محتوا در این فیلم‌ها بسیار سیال و شناور است که نمی‌شود حتی گفت محتوا دارند و طبیعتا اثری می تواند محتوای مشخصی داشته باشد که داستانی برای روایت داشته باشد.
به نظر شما بهترین فیلم جشنواره سی و یکم چه فیلمی بود؟
از بین ده فیلمی که من امسال در جشنواره دیدم دو یا سه فیلم ایراد کمتری داشتند. فیلم" برلین منفی هفت"
فیلم بدی نبود و حداقل مضامین ضد اشغالگری و ضد جنگ در این فیلم دیده می شد. کارگردان در این فیلم سعی کرده بود با زبانی ملایم و زیرکانه این اشغالگری را محکوم کند و با زبان انسانی با مخاطب صحبت کند.
فیلم "خاک و مرجان" هم از لحاظ سینمایی و هم از نظر داستان‌گویی خوب بود. فیلم خوبی بود و در همین حالی که داستان گو بود مستند هم بود یعنی شاید دقیق‌ترین تصویری که بیننده ایرانی این فیلم از کشور همسایه خودش یعنی افغانستان تا امروز دیده است از دریچه دوربین این فیلم بوده است. یعنی به خاطر هشیاری کارگردان، فیلم هم داستانی بود و هم مستندی که روایت‌گر زشتی‌های جنگ اشغالگرانه آمریکا در افغانستان. فیلم در مجموع خوبی بود ولی به عنوان بهترین نمی‌توانم انتخاب کنم.
به نظر شما کدام فیلم بدترین فیلم جشنواره بود؟
با قاطعیت می‌توانم فیلم رسوایی را بدترین فیلم جشنواره امسال بنامم که واقعا اسمش هم در خور محتوایش بود. فیلمی که نه سینما بود و نه محتوا داشت و تنها فیلمی که در جشنواره امسال خطوط قرمز اخلاقی و اعتقادی جامعه ایرانی را شکسته بود و متاسفانه به عنوان یک فیلم دینی در همه جا تبلیغ شد و این زشتی کار را بیشتر می‌کند. امسال مسئولین جشنواره تلاش زیادی کردند تا جشنواره‌ای پاک را برگزار کنند و این تلاش هم تا حد زیادی موفق بود اما اکران این فیلم زحمات‌شان را زیر سوال برد. امیدوارم در ارائه مجوز اکران عمومی این فیلم توسط شورای بازبینی اصلاح شود زیرا در بخش‌هایی از این فیلم به شدت اخلاق در جامعه ما زیر سوال برده شده است و به جامعه ایرانی و اسلامی ما توهین شده است که این بخش‌ها باید از فیلم حذف شود تا فیلم با خسارت کمتری به نمایش عمومی گذاشته شود.